Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

Munich - Salzburg June 2008: Part VI

Salzburg / Euro Park /
Wals-Siezenheim Stadium:

Παρουσίες...


από τη Νέα Σμύρνη

την Κύπρο

το Λος Άντζελες

το Πράσινο Ακρωτήρι

τη Στερεά Ελλάδα του 1821 (LOL)

την Αυστραλία

τον Πόντο

τη Τζαμάικα

τη Μέση-Γη (LOL)

τη Σπάρτη του Λεωνίδα

τον Αρκτικό Κύκλο (LOL)

και την Κρήτη. :-)

by Saigon

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

Munich - Salzburg June 2008: Part V

Μόναχο - διάφορα







Salzburg - διάφορα









Ένα κοριτσάκι στο γήπεδο κουράστηκε και αποκοιμήθηκε στα καθίσματα!

Οι φωτογραφίες με τα γλυκά είναι αφιερωμένες στο Γυάλινο Δάκρυ,
που δε χορταίνει να τα βλέπει. :-)

[ξέρω ότι σας κούρασα, υπομονή, άλλο ένα post...]

by Saigon

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

Munich - Salzburg June 2008: Part IV



Κυριακή πρωί, μετά από ελάχιστες ώρες ύπνου (ο καθένας στο δωμάτιό του, γιατί έτσι όπως γυρίσαμε πτώμα κατά τις 03:00 με βαμμένα μάγουλα, θέλαμε να κάνουμε μπάνιο γρήγορα και να ξεραθούμε), έχουμε δώσει ραντεβού με τον Woody για πρωινό στις 07:00.
Βάζει αφύπνιση στο κινητό του ο καλός μου, ντύνεται, πάει προς το μπουφέ. Χαμογελάει στην υπάλληλο και πάει να μπει στην τραπεζαρία. Εκείνη τον προλαβαίνει ευγενικά:
"Was ist Ihre Zimmernummer, bitte?"
"Εεεεεεε... νο, νο...", λέει το Τρυποκαρυδάκι μου πανικόβλητο. "Νο σπικ...", προσθέτει.
"Oh, what is your room number, please?"
"Εεεεεεε... φορ όου έητ" (ήξερε και το "όου", τρομάρα του! LOL).
Μπαίνει λοιπόν στην τραπεζαρία, όλα στρωμένα και αχνιστά και λαχταριστά, όμως ούτε ψυχή!!! Κανένας εκεί! Σκέφτεται το καμάρι μου, "καλά οι υπόλοιποι, θα τους πήρε λίγο ο ύπνος, αλλά το κοριτσάκι μου πού είναι;". Και πάνω εκεί, πέφτει το μάτι του στην τηλεόραση έξω από την τραπεζαρία, στο χώρο για καφέ. Όπως το περιέγραψε αργότερα ο Woody, είχε εκπομπή "ο Παπαδάκης της Γερμανίας", και σε μια γωνία της οθόνης έγραφε την ώρα... 06:08.
Γυρνάει στην κοπέλα και λέει:
"Μι... γκόου σληπ νάου... άφτερ ουάν άουρ...", επισφραγίζει τα λεγόμενά του με μερικές χειρονομίες και ξαναπηγαίνει για ύπνο.
Όταν μετά από μια ώρα πέρασα από το δωμάτιό του και πήγαμε μαζί για πρωινό, φτάνοντας κοντά στην υπάλληλο τον είδα να χαμογελάει με οικειότητα λέγοντας "Ριμέμπερ; Φορ όου έητ!" και εκείνη ανταπέδωσε με ένα χαριτωμένο "Oh yes, it's you!" και γέλασαν, λες και είχαν την ίδια συνομιλία κάθε μέρα εδώ και είκοσι μέρες! Όλο απορία γυρνάω το βλέμμα στον Woody.
"Ναι, ξέρεις, ήμουν πάλι εδώ πριν μια ώρα".
"Γιατί;!;"
"Γιατί ξέχασα να βάλω το κινητό σε ώρα Γερμανίας".
Ακόμα γελάω.
:-)

Η επιστροφή

Κάναμε πολύ καλή παρέα στην εκδρομή. Βρήκαμε καταπληκτικούς ανθρώπους και δέσαμε απίστευτα! Ατάκες, γέλια, πειράγματα, φωτογραφίες... Στο πούλμαν, στο αεροδρόμιο και στο αεροπλάνο έπεσαν σχόλια θεϊκά! Δε θέλαμε με τίποτα να χωριστούμε. Ο Τ. μιλούσε για όλους μας όταν είπε "Αυτή η εκδρομή έπρεπε να κρατήσει πέντε μέρες ακόμα"...
Ήταν όλα τέλεια, και φυσικά δε θα μπορούσε ο αποχαιρετισμός μας στο αεροδρόμιο της Αθήνας να είναι άχρωμος και συνηθισμένος. Στις φωτογραφίες που βγάλαμε όλοι μαζί δίπλα στον ιμάντα αποσκευών, είμαστε καθισμένοι σαν ποδοσφαιρική ομάδα για να πλαισιώσουμε τη μεγάλη πρωταγωνίστρια της ημέρας: τη μπάλα του χτεσινοβραδινού ματς, που έφυγε ιπτάμενη από τον αγωνιστικό χώρο και έφτασε ως την κερκίδα, στα χέρια του Κ.!!! Ένα σπάνιο αναμνηστικό, για μια ζωή...


Αγκαλιές και φιλιά σε όλη την παρέα. Μας λείπετε πολύ!

[αφήγηση τέλος...
ίσως βάλω 1-2 post ακόμα με ποικίλο φωτογραφικό υλικό!]

by Saigon

Σάββατο 21 Ιουνίου 2008

Munich - Salzburg June 2008: Part III

Το Euro Park

Δίπλα στο στάδιο Wals-Siezenheim υπάρχει το IKEA (ναι, πολύ θα το 'θελα να μπω μέσα, μην τα συζητάτε) και ένα τεράστιο πολυκατάστημα, του οποίου ο εξωτερικός χώρος διαμορφώθηκε σε "Greek Village" (δεν πήγαμε μακρύτερα από κει για να σας πω αν υπήρχε και αντίστοιχο Russian Village, πάντως πίναμε μπύρα παρέα με τους Ρώσους). Μουσική σκηνή και γιγαντο-οθόνη για τους αγώνες που διεξάγονταν το απόγευμα, καντίνες με άφθονη μπύρα, περίπτερα χορηγών που προσέφεραν αναμνηστικά ρούχα/καπελάκια/κονκάρδες/πανώ, βάψιμο προσώπου με άσπρο+μπλε, το περίπτερο με τα αυθεντικά προϊόντα του Euro.
Εκεί ήπιαμε πολλή, πολλή, μα πάρα πολλή μπύρα (και περιέργως πώς, δε μεθούσαμε με τίποτα), είδαμε διασημότητες και φωτογραφηθήκαμε με μερικούς, κάναμε ελληνικά σημαιάκια στα πρόσωπά μας και πήραμε μόνο ό,τι αναμνηστικό θα μπορούσαμε να περάσουμε από το σωματικό έλεγχο στο στάδιο, δηλαδή σχεδόν τίποτα: κατάφερα να κρύψω -κάτω από τις τρεις κοντομάνικες μπλούζες που φορούσα- ένα λουράκι για το λαιμό απ' αυτά που κρεμάνε τα κλειδιά (που τελικά μου φάνηκε πάρα πολύ χρήσιμο γιατί κρέμασα από κει τη φωτογραφική μηχανή για να έχω τα χέρια μου ελεύθερα να χειροκροτάω στο γήπεδο), και την καρφίτσα "Salzburg June 2008 - I was there" που φοράω όλο χαρά στο πέτο μου από τότε που γυρίσαμε!






(φωτό εξαιρετικά αφιερωμένη στο Digital Awareness! LOL)

Και μετά απ' όλα αυτά, αντί να πάρουμε ένα από τα shuttle buses που θα μας πήγαιναν στο στάδιο, προτιμήσαμε λίγο ακόμα ποδαρόδρομο και στριμωξίδι για να μπούμε μέσα...
(όλοι μαζί, Έλληνες και Ρώσοι ανάκατα, άλλωστε δεν υπήρχε λόγος να μας χωρίσουν σε πύλες, αφού η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη)



Ελλάδα - Ρωσία

Με το ποδόσφαιρο δεν ασχολήθηκα ποτέ. Ναι, ξέρω τι είναι το οφσάιντ, αλλά όσο και να προσπαθήσω δε μου τραβάει το ενδιαφέρον. Μπορεί να καθίσω για παρέα αν "έχει αγώνα" στην τηλεόραση, το πιθανότερο όμως είναι ότι δε θα παρακολουθήσω. Θα διαβάζω, θα λύνω Sudoku, θα πλέκω, θα χαζεύω περιοδικά, θα κάνω μανικιούρ, πάντως δε θα κοιτάω την οθόνη!
Στο γήπεδο όμως, αν κανείς είναι έστω και τόσο δα ενθουσιώδης, η ατμόσφαιρα δεν αργεί να σε παρασύρει. Και με παρέσυρε.
Όπως μας έδωσαν ξεχωριστά δωμάτια, έτσι και στο στάδιο τα εισιτήριά μας ήταν για διαφορετικές σειρές: ο Woody διάλεξε να πάει στη σειρά 3, για να βρίσκεται μια ανάσα μακριά από τους παίκτες, ενώ εγώ κράτησα τη θέση στη σειρά 13, για να έχω θέα από λίγο πιο ψηλά.
Μόλις μπήκαμε στο στάδιο ένιωσα ένα δέος, κι ας φαίνεται γελοίο... Μην ξεχνάτε πως ήταν η πρώτη φορά που μπήκα σε γήπεδο στη ζωή μου, και το συγκεκριμένο γήπεδο ήταν γεμάτο από σχεδόν 30 χιλιάδες ανθρώπους! Πρώτη φορά βρέθηκα μέσα σε τόσο μεγάλο πλήθος! Άρχισα (ή μάλλον, συνέχισα) να βγάζω φωτογραφίες τα χαμογελαστά πρόσωπα γύρω μου, τα πανώ που κρέμονταν από τον εξώστη, τους ποδοσφαιριστές που έκαναν ζέσταμα, τις μασκότ, τα χορευτικά με τις σημαίες και τις τεράστιες μπάλες πριν την έναρξη του αγώνα. Με ξετρέλανε η ατμόσφαιρα: ντελίριο ενθουσιασμού και αδημονίας, άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών σε αναλογία 50%-50%, παιδιά (από νήπια ως έφηβοι), όλος αυτός ο κόσμος εκεί με χαρά και όχι έχθρα. Και τα έφερε έτσι η τύχη να στέκομαι δίπλα σε μια πολύ ξεχωριστή κυρία, την οποία θα ευγνωμονώ για πολλά-πολλά χρόνια. :-)
Για την έκβαση του αγώνα δε χρειάζεται να πω τίποτα, τα ξέρετε τα καθέκαστα...
Φωτογραφίες, λοιπόν.








*Όταν τελείωσε το ματς και κάθισα (επιτέλους) μέχρι να φύγει ο πολύς κόσμος από την κερκίδα, ένιωσα τα πόδια μου να διαμαρτύρονται έντονα μετά τη συσσωρευμένη κούραση.. Αυτοκίνητο ως την Αθήνα, όρθιοι στο αεροδρόμιο, πτήση δυόμισι ωρών, ποδαρόδρομος στο Μόναχο, άλλο τόσο στο Salzburg, πάλι όρθιοι στο Euro Park, πάλι όρθιοι στο γήπεδο! Οι γάμπες μου πονούσαν ξαφνικά σε διάφορα σημεία, όπως όταν κάτι αιχμηρό χτυπάει στο δέρμα και νιώθεις τη μελανιά να δημιουργείται αργά. Έσκαγαν τα αγγεία μου στα καλά καθούμενα! Είμαι ακόμα γεμάτη σημάδια σε αποχρώσεις του μαύρου και του μπλε, σε όλο το μήκος και των δύο ποδιών, χωρίς να έχω χτυπήσει πουθενά. LOL*



[συνεχίζεται]

by Saigon