Season's Greetings

Κοντεύει 03:30 τη νύχτα. Το MEGA δείχνει την ταινία "Η Σεξωγήινη" ("My Stepmother is an Alien") με την Kim Basinger (αυτό κι αν είναι τελείως απ' τ' άγραφα! Ένα μεγάλο *ζήτω* για τα eighties που ξαναζούν! Yay!). Σαν καλός βρυκόλακας που είμαι, γιορτάζω τις πρώτες πρωινές ώρες των Χριστουγέννων πλένοντας το μπαλκόνι και σιδερώνοντας. Αργότερα ίσως ζυμώσω και πρέτζελ. LOL
Μου συμβαίνει ξανά τελευταία, να ξενυχτάω όπως παλιά. Όχι πια επειδή κάθομαι με τις ώρες στον υπολογιστή. Συνήθως διαβάζω, ή βλέπω άθλιες ταινίες στο DVD player. Τις καλές ταινίες τις φυλάω για όταν έρχεται ο Baygon. :-)
Λίγες μέρες πριν "εκπνεύσει" το έτος (πού 'σαι, Baygon? Ξεχάσαμε το "εκπνεύσει" στα κλισέ μας!), είπα να γράψω καναδυό πραγματάκια, που σας παραμέλησα πολύ και δεν έπρεπε. Ορισμένα νέα όμως δε λέγονται αμέσως.

Είχα τάξει εδώ και μήνες ότι θα πω λεπτομέρειες για το ρετρό καλοκαίρι και τις αλλαγές που έφερε... Δεν ξαφνιάζομαι εύκολα από πράγματα που άλλοι άνθρωποι αποκαλούν "διαβολικές συμπτώσεις", "τύχη", "μοίρα" και άλλα τέτοια. Θεωρώ πως όλα συνδέονται με κάποιον τρόπο, όχι επειδή είναι προδιαγεγραμμένα, αλλά επειδή γενικώς ο κόσμος είναι τόσος δα μικρός και καμιά φορά χωράει στο κεφάλι μιας καρφίτσας. Πλατειάζω, σταματήστε με.
Το καλοκαίρι του 1994 ήταν το ωραιότερο της ζωής μου. Σε ένα υπέροχο μέρος, με καλούς φίλους, με θάλασσα, με όρεξη και ιδέες, με τα πιο ευτυχισμένα γενέθλια ever, και με έναν μεγάλο έρωτα που έμελλε να κρατήσει χρόνια. Τότε ήμουν 14 ετών.
Φέτος που θα διπλασίαζα το 14 και θα το έκανα 28, από πολύ νωρίς διαρκώς γυρνούσαν στο νου μου πράγματα περασμένα. Αναμνήσεις από εκείνο το συγκεκριμένο καλοκαίρι, της μισής μου ζωής ακριβώς δηλαδή... Συνεχώς τύχαινε και έβλεπα ή άκουγα ή συναντούσα αναφορές και εικόνες και ήχους και μυρωδιές και ανθρώπους που με ταξίδευαν κατευθείαν εκεί πίσω. Στο 1994. Γι' αυτό βάφτισα το φετινό καλοκαίρι "14+14" και έδεσα στο λαιμό μου ένα δερμάτινο κορδόνι απ' όπου κρεμόταν μια καρδούλα φτιαγμένη από πέτρα. Το (δώρο γενεθλίων) κόσμημα που σημάδεψε το τότε, συνόδευε πλέον και το τώρα. Τη φόρεσα ασταμάτητα ως τα φετινά γενέθλιά μου, και δε φαντάζομαι να την ξαναφορέσω ποτέ. Γιατί στα φετινά γενέθλιά μου, η πέτρινη καρδούλα έκλεισε τον κύκλο της, μαζί με το 14+14. Στα φετινά γενέθλιά μου, αυτά τα 28 πήραν τη θέση που τους έπρεπε στο παρελθόν, και βρέθηκα ξαφνικά να τρέχω ολοταχώς μπροστά, προς το μέλλον. Στα φετινά γενέθλιά μου, αγαπημένοι φίλοι με εκπλήξεις, συνωμοσίες και διπλή κατασκοπεία (υπέροχο, πάντα θα το θυμάμαι και θα γελάω) ήταν παρόντες σε εξελίξεις συγκλονιστικές. Τα φετινά γενέθλιά μου ήταν τα πιο ευτυχισμένα της νέας εποχής που ξεκίνησε εκείνο το βράδυ. Γιατί εκείνο το βράδυ, την ώρα που όλος ο κόσμος χάζευε την Αυγουστιάτικη πανσέληνο, εμείς στο μπαλκόνι στήσαμε χορό γύρω από ένα θετικό Predictor.

Χρόνια Πολλά και Καλά σε όλους, και περισσότερο στον Woody μου, που περιμένει πώς και πώς να γεννηθεί το αστεράκι μας το Πάσχα, για να αρχίσει μανιωδώς να το κακομαθαίνει... :-)

by Saigon