Παίρνεις ένα κρασί που από μόνο του έχει ιστορία, ένα Vinsanto καταπληκτικό, όπως αυτό στην φωτογραφία επάνω. Το κρασί αποκτά επιπλέον ιστορία (η συγκεκριμένη είχε κάνει τη γη ν'ανοίξει και να με καταπιεί για καιρό, εσείς βρείτε κάτι καλύτερο).
Φτιάχνεις μια υπέροχη πιατέλα με τυριά και ολόφρεσκα ραπανάκια από τον κήπο ενός πολυτεχνίτη και γλυκύτατου ανθρώπου, όπως αυτή παρακάτω (δημιουργία Saigon, παρακαλώ).
Κι έχεις ένα καταπληκτικό βράδυ που το θυμάσαι για πολύ καιρό και για πολλούς λόγους.
Όλα αυτά μετά από κάποιες ώρες με το ομορφότερο κι εξυπνότερο παιδί του κόσμου, ένα Αστεράκι το οποίο μιλάει πλήρως, αφηγείται, θυμάται, σχολιάζει, κάνει παρατηρήσεις, διορθώνει και έχει κάθε τόσο κάτι καινούργιο να πει, ανάμεσα σ'αυτά και τ'όνομα μου (εδώ στο Λονδίνο δεν μπορούν να το πούνε, ένα τρίχρονο Αστεράκι το κατάφερε και τους έβαλε τα γυαλιά, μπράβο του!).
Και να μην ξεχάσω κι ένα ολόκληρο απόγευμα με πλέκτριες, νήματα, δροσερό αεράκι, κουβέντα και χαμόγελα.
Είναι απλή η συνταγή για αξέχαστες εμπειρίες τελικά. Όχι εύκολη, απλή. Saigon, δεν αρκούν όσα ευχαριστώ και να σου πω για όσα είναι δικό σου δημιούργημα. Για τα υπόλοιπα, να'ναι καλά που ήρθανε και να έρθουν κι άλλα να τα ζήσουμε.
by Baygon
