Πολιτισμός

Έχουμε μια κακή συνήθεια εδώ στην Ελλάδα, να θεωρούμε δεδομένο πως στους συνανθρώπους μας, παρότι ίσως μας είναι άγνωστοι, μπορούμε να φερόμαστε σαν να παίζαμε μαζί τους φάπες όταν ήμασταν μικροί. Θεωρούμε αυταπόδεικτο ότι οικειότητα σημαίνει να προσβάλλεις τον άλλο (με ποικίλους τρόπους), αν έτσι σου κάνει κέφι.
Ειδικότερα όταν ο άγνωστός μας συνάνθρωπος είναι κάποιος επαγγελματίας ή υπάλληλος που μας εξυπηρετεί, έχουμε ένα ανίατο σύμπλεγμα ανωτερότητας και δείχνουμε το χειρότερό μας εαυτό. Συχνά έχω ακούσει από κάτι Ελληναράδες τη φράση "τους πληρώνουμε για να δουλεύουν για μας, θέλουν και ευγένειες από πάνω; Δουλειά τους είναι!".
Το φαινόμενο αυτό έχει καταντήσει παροιμιώδες όσον αφορά τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τις υπηρεσίες του, οι οποίοι "τα ξύνουν", "λαδώνονται", "παίρνουν άδεια απ' τη σημαία", "βαράνε μύγες" και άλλα τέτοια ευγενή. Και παραδέχομαι πως έχω εξοργιστεί πολλές φορές με την κατάφωρη αγένεια ορισμένων εκπροσώπων αυτής της ράτσας, και όταν μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι σκέφτομαι διάφορα splatter σενάρια, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: τους έχουμε συναντήσει και στον ιδιωτικό τομέα, εκτός από το Δημόσιο.
Δυστυχώς μας έχει γίνει βίωμα να κάνουμε την εξίσωση: Δημόσιος Υπάλληλος = αδιαφορία και κακή συμπεριφορά λόγω μονιμότητας, Ιδιωτικός Υπάλληλος = προσποιητή ευγένεια στα όρια της δουλικότητας λόγω αβεβαιότητας για το επαγγελματικό τους μέλλον.
Βαρετός ο πρόλογος, ε; Εντάξει, πάω στο ψητό.
Με τις ατέλειωτες διαδρομές προς διάφορες κατευθύνσεις, εδώ και χρόνια ο Woody κι εγώ περνάμε τακτικά από διόδια. Άλλοτε πέφτουμε πάνω σε βαριεστημένους υπαλλήλους που δεν έχουν όρεξη όχι μόνο να πουν, αλλά ούτε ν' ακούσουν 'καλημέρα'. Άλλοτε όχι. Ωστόσο μας έκανε εντύπωση όταν πριν λίγο καιρό, σε κάθε σταθμό διοδίων βρίσκαμε έναν χαμογελαστό υπάλληλο να λέει 'καλημέρα' πριν μας δώσει την απόδειξη, και 'καλό δρόμο' πριν φύγουμε. Η πρώτη μας σκέψη ήταν "Να δεις που τους μαζέψανε και τους κάνανε σεμινάριο, να λένε και καμιά καλημέρα...". :-)
Προσέξαμε όμως ότι η απόδειξη είναι τυπωμένη σε διαφορετικό, μακρόστενο χαρτάκι, που φέρει την επωνυμία "Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.". Στον τρίτο κατά σειρά σταθμό διοδίων, ήρθε συνοδευτικό και ένα φυλλάδιο:

Ξέρω τι θα πείτε. "Έπρεπε να αναλάβει τα διόδια ιδιωτική εταιρεία και να τους τρίξει τα δόντια, μπας και φερθούν σαν άνθρωποι...". Εναλλακτικά "Το κάνουν για να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια, τώρα που ακρίβυνε η τιμή των διοδίων, να πληρώνουμε εξτρά την ευγένεια".
Αλλά προσωπικά, δεν το βλέπω έτσι. Και δεν είναι μόνο επειδή εκείνη τη μέρα δεν είχε αυξηθεί ακόμα η τιμή (άρα πήραμε τζάμπα ευγένεια).
Είναι μεγάλη υπόθεση, να κάνεις μια στάση λίγων δευτερολέπτων μετά από χιλιόμετρα οδήγησης, και να βλέπεις ένα πρόσωπο που σε καλωσορίζει και σου εύχεται φιλικά 'καλό ταξίδι'. Μας άφησε ενθουσιασμένους αυτή η αλλαγή. Και αν αυτό κοστίζει 75 σεντς επιπλέον, ε τότε χαλάλι τους.

by Saigon

Κλισέ λέμε!

Ένα καλοκαιρινό απόγευμα ατελείωτης σπαρίλας με την Saigon, είπαμε να πραγματοποιήσουμε ένα πόνημα–κολοσσό για την νεοελληνική γραμματεία, μια συλλογή των κλισέ που τόσο απλόχερα μας παρέχουνε οι δημοσιογράφοι σε κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες. Αυτό το πόνημα για το οποίο η Ακαδημία της Antigua θα μας απονείμει το Βραβείο «Δεν-Ξέρω-Τι-Να-Κάνω 2008» μας πήρε κανένα τριωράκι και σας δίνουμε την ευκαιρία για μια ματιά στην πολύτιμη, τονίζω, συλλογή.

Βατά, αν είχες διαβάσει έγραφες: κλασική απάντηση μαθητή της Γ’ Λυκείου μετά τις πανελλήνιες και ταυτόχρονα μια από τις μεγαλύτερες εξυπνάδες καθότι δηλώνει κάτι δύσκολο να το καταλάβεις: ότι άμα διαβάσεις γράφεις. Τι έχει πει ρε ο μεγάλος, έγραψε… Αλήθεια, τίποτα άλλο δεν είναι βατό στην χώρα, μόνο οι πανελλήνιες μπορούνε να χαρακτηριστούνε έτσι πια;
Φεύγουν και οι τελευταίοι ή Άδεια η Αθήνα: ναι, κάθε φορά που γίνεται κάτι και φεύγει κόσμος κάποιοι είναι οι τελευταίοι. Αλλά όοοοοοχι, πρέπει να το πούμε, μπορεί κάποιος να μην το έχει καταλάβει…
Χτύπησε κόκκινο ο υδράργυρος: όταν έχει κρύο χτυπάει μπλε; Όταν έχει δροσιά χτυπάει γαλάζιο; Όταν έχει κανονική ζέστη πορτοκαλί;
Κρανίου τόπος: όλη η Σαϊμπάι ένας Γολγοθάς λέμε…
Πύρινη κόλαση: υπάρχει και πύρινος παράδεισος δλδ;;;;
Η μεγάλη επιστροφή: έλα ρε! Δλδ όσοι φύγανε θα γυρίσουνε κιόλας; Μεγάλο σοκ…
Ουρές χιλιομέτρων στα διόδια
Αερογέφυρα ζωής: άμα το μόσχευμα πάει με αυτοκίνητο ή άλλο τροχοφόρο δεν είναι ζωής;
Έχασε τη μάχη για τη ζωή / τη μάχη με το θάνατο
Δύσκολες ώρες περνάει ο/η ...: δεν μπορώ να θυμηθώ ΠΟΣΕΣ φορές το έχω ακούσει, έλεος
Η κατάστασή του χαρακτηρίζεται σταθερή
Συγκρατημένη αισιοδοξία: δεν υπάρχει κανονική αισιοδοξία παιδιά, μόνο συγκρατημένη και μετά απλά όλα πάνε καλά…
Πώς αισθάνεστε; (σε γονείς που χάνουνε παιδί/σπίτι/αυτοκίνητο/όλα μαζί): εκτός από κλισέ είναι και αφορμή για να του σπάσεις τα μούτρα και να του κάνεις την ίδια ερώτηση
"έσβησε" ο/η...
Στη γειτονιά των αγγέλων: η σιγουριά για το θέμα άγγελοι ή δαιμόνια σπάει κόκκαλα…
Στην τελευταία του κατοικία συνοδεύσανε φίλοι και συγγενείς του: στην Σαϊμπάι δεν έχουμε τάφους ή κοιμητήρια, μόνο τελευταίες κατοικίες. Αλήθεια ρε, άμα δείτε και τις πινακίδες στο δρόμο έτσι λένε…
Οι αδίστακτοι ληστές: υπάρχουνε και διστακτικοί, όλοι το ξέρουμε, απλά εγκαταλείπουνε τη ληστεία πριν μπούνε καν και πάνε να κλάψουνε στη γωνία
Στο βωμό της ασφάλτου ή βαρύς ο φόρος αίματος ΚΑΙ αυτό το Σαββατοκύριακο
Ο Χριστουγεννιάτικος μποναμάς: ξέρει κανείς τι είναι ο μποναμάς και σε ποιες άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιείται; Ο-ε-ο;
Βαθιά το χέρι στην τσέπη: τα λεφτά πάνε με όροφο στην τσέπη; Στο πρώτο επίπεδο πάνε τα τάλιρα και δεκάρικα και το τρίτο υπόγειο τα 500ευρα δλδ;
Η διασκέδαση δεν σταματάει ποτέ στο <νησί>: ακόμα και στον ύπνο δλδ; Ακόμα και στο μπάνιο όταν κάνουνε το number 2;;;;;;;;;
Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες: τι ώρα ξεκινάνε οι δεύτερες πρωινές ώρες;
Τα ομαλά για την εποχή επίπεδα
Στα όρια της φτώχειας
Το νυχτοκάματο του τρόμου
Ξεχασμένοι από θεό κι ανθρώπους: το ξέχασαν όλοι, μόνο ο δημοσιογράφος το θυμήθηκε βρε…
Φυλάνε Θερμοπύλες: ναι, ναι, μας έπεισες, διάβασες κι εσύ Καβάφη, μπράβο σου, να σε χαίρεται η μάνα σου…
Οι ακρίτες της χώρας μας: από το Βυζάντιο αυτός ο θεσμός βρε συ, καλή φάση. Το ίδιο ισχύει και για τον θεσμό του Σφωγγοκωλάριου;
Να αναζητήσουν την τύχη τους: θα την φωνάζουνε, θα την googλάρουνε ή θα αναλάβει η Νικολούλη;
Οι λίγοι τυχεροί εναπομείναντες
Το κλεινόν άστυ: άμα ξέρουνε πάνω από 5-6 δημοσιογράφοι τι σημαίνει η έκφραση να μου τρυπήσεις τη μύτη…
Έδωσαν μάχη με τις φλόγες
Σάλο έχει προκαλέσει...
Ακόμα δεν έχουνε κοπάσει οι αντιδράσεις
Κύμα καύσωνος: ε άμα είναι για κύμα να παίζουμε με καμιά μπάλα στα ρηχά ρε συ, να μας παίρνουνε μάτι και οι ξένοι. Γκιβ μι δε μπωλ Σαϊγκόν. Νοτ γουιθ δε κεφτέδες, δι άδερ γουάν…
επίθεση του χιονιά: δεν έρχεται απλά ο χιονιάς, επιτίθεται!
Η εκδίκηση της φύσης: τις μ@λ@κιες του ανθρώπου που την προκαλούνε πως την λέμε είπαμε;
Ανοίξανε οι ουρανοί
Με επιφυλάξεις αντιμετωπίζουν οι ειδικοί: οι ειδικοί ποτέ δεν προσέχουνε, έχουνε επιφυλάξεις
Αλμυρά τα νηστίσιμα ΚΑΙ φέτος: δλδ τώρα αυτό το λογοπαίγνιο με τα αλμυρά νηστίσιμα το βρίσκουνε πραγματικά έξυπνο;
Έκλεψε τις εντυπώσεις
Άκαρπες απέβησαν οι προσπάθειες
Κόπηκε το νήμα της ζωής του
Τραγικός απολογισμός: οι απολογισμοί δεν είναι ποτέ θετικοί, μόνο τραγικοί παρακαλώ, σε θετικό δεν βγαίνει, το εργοστάσιο που τους βγάζει φταίει…
Να ικανοποιήσει τα αρρωστημένα του ένστικτα (εναλλακτικά: τις αρρωστημένες ορμές / ορέξεις)
Έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα: α γι’ αυτό τους έσφαξε κι έφαγε τα αυτιά τους; δεν το είχα καταλάβει…
Οι γείτονες είναι σοκαρισμένοι
Έπεσαν από τα σύννεφα
Το καλύτερο παιδί: ναι ρε, απλά παραστράτησε και έστειλε στον τάφο καμιά δεκαριά άτομα, κι ο Χίτλερ ψυχάρα ήτανε, ζωγράφιζε κιόλας…
Το καλάθι της νοικοκυράς: γιατί όλοι ξέρουμε ότι η νοικοκυρά έχει καλάθι σήμερα, όπου και να κοιτάξεις με το καλάθι τις βλέπεις…
Το σαρακοστιανό τραπέζι
Ανοδικές τάσεις επικράτησαν: ο δείκτης δεν ανεβαίνει ποτέ! Μόνο ανοδικές τάσεις μπορεί να έχει…
Χάθηκε κι ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου
Τραυματίστηκε θανάσιμα: κανείς δεν σκοτώνεται, μόνο τραυματίζεται. Θανάσιμα. Αλλά τραυματίζεται. Δλδ άλλο νεκροί κι άλλο θανάσιμα τραυματισμένοι, γιατί πρώτα τραυματίστηκαν. Τρία πουλάκια…
Πύρινος κλοιός
Ο γολγοθάς της μάνας/συζύγου κλπ: Τι πρωτότυπη έκφραση βρε…
Η κρατική μηχανή
Η αδιαφορία της Πολιτείας
Δροσερές παρουσίες: ρε δημοσιογράφε άστα αυτά, πιπίνια δείχνεις. Και μόνο γυναίκες φυσικά (ουστ ρε φαλλοκρατικά γουρούνια!), οι άντρες δεν μπορεί να είναι δροσερές παρουσίες. Ή παγωμένες ή ψυχρές.
Δηλώνουν πολύ / τρελά / αθεράπευτα ερωτευμένοι: ναι ρε, έχουνε υπογράψει και την ανάλογη υπεύθυνη δήλωση, έχει πρωτοκολληθεί, θεωρηθεί, τριπλογραφηθεί και βεβαιωθεί
Από θάλασσα και αέρα αναχωρούν οι Αθηναίοι: α δλδ τα αεροπλάνα και τα πλοία δεν τα έχουμε για πλάκα;
Ταλαιπωρία περίμενε τους...
Τσουχτερά πρόστιμα
Έκπληκτοι παρακολουθούσανε
Τα μπάνια του λαού
Το νησί των ανέμων: ναι δεν μένουνε άνθρωποι, μόνο άνεμοι, ο γαρμπής μένει στο λιμάνι κοντά κι ο ζέφυρος λίγο πιο πάνω, στην πλατεία
Σύγχρονη Μήδεια
Η νύφη του Θερμαϊκού
Η Βασίλισσα του Κάμπου

Ειλικρινά ήθελα να ’ξερα, τους δίνουνε στην σχολή κάποιο φυλλάδιο με τα κλισέ;;;;;;; ας απαντήσει κάποιος, οποιοσδήποτε!!!

by Baygon

Street Panthers on the move

Σίγουρα πολλοί από σας γνωρίζουν τους Πάνθηρες των Δρόμων...
Εδώ και πολύ καιρό παρακολουθώ τη δράση τους.
Εδώ και πολύ καιρό έχω δικά τους αυτοκόλλητα στο πορτοφόλι μου, έτοιμα για δράση.
Και προχτές κόλλησα το πρώτο μου!!!
Proudly presenting... τον γάιδαρο.

Ο τύπος αυτός, εκτός από το πεζοδρόμιο, έκλεισε τη μισή έξοδο από την (επικίνδυνα στενή λόγω σχεδιαστικού λάθους, απότομα ανηφορική και κυρτή) στοά που οδηγεί στα γκαράζ.
Και το άξιζε το αυτοκολλητάκι του, σε σημείο που οπωσδήποτε θα το βλέπει τακτικά μέχρι να καταφέρει να το ξεκολλήσει. :-)

by Saigon