Πολιτισμός

Έχουμε μια κακή συνήθεια εδώ στην Ελλάδα, να θεωρούμε δεδομένο πως στους συνανθρώπους μας, παρότι ίσως μας είναι άγνωστοι, μπορούμε να φερόμαστε σαν να παίζαμε μαζί τους φάπες όταν ήμασταν μικροί. Θεωρούμε αυταπόδεικτο ότι οικειότητα σημαίνει να προσβάλλεις τον άλλο (με ποικίλους τρόπους), αν έτσι σου κάνει κέφι.
Ειδικότερα όταν ο άγνωστός μας συνάνθρωπος είναι κάποιος επαγγελματίας ή υπάλληλος που μας εξυπηρετεί, έχουμε ένα ανίατο σύμπλεγμα ανωτερότητας και δείχνουμε το χειρότερό μας εαυτό. Συχνά έχω ακούσει από κάτι Ελληναράδες τη φράση "τους πληρώνουμε για να δουλεύουν για μας, θέλουν και ευγένειες από πάνω; Δουλειά τους είναι!".
Το φαινόμενο αυτό έχει καταντήσει παροιμιώδες όσον αφορά τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τις υπηρεσίες του, οι οποίοι "τα ξύνουν", "λαδώνονται", "παίρνουν άδεια απ' τη σημαία", "βαράνε μύγες" και άλλα τέτοια ευγενή. Και παραδέχομαι πως έχω εξοργιστεί πολλές φορές με την κατάφωρη αγένεια ορισμένων εκπροσώπων αυτής της ράτσας, και όταν μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι σκέφτομαι διάφορα splatter σενάρια, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: τους έχουμε συναντήσει και στον ιδιωτικό τομέα, εκτός από το Δημόσιο.
Δυστυχώς μας έχει γίνει βίωμα να κάνουμε την εξίσωση: Δημόσιος Υπάλληλος = αδιαφορία και κακή συμπεριφορά λόγω μονιμότητας, Ιδιωτικός Υπάλληλος = προσποιητή ευγένεια στα όρια της δουλικότητας λόγω αβεβαιότητας για το επαγγελματικό τους μέλλον.
Βαρετός ο πρόλογος, ε; Εντάξει, πάω στο ψητό.
Με τις ατέλειωτες διαδρομές προς διάφορες κατευθύνσεις, εδώ και χρόνια ο Woody κι εγώ περνάμε τακτικά από διόδια. Άλλοτε πέφτουμε πάνω σε βαριεστημένους υπαλλήλους που δεν έχουν όρεξη όχι μόνο να πουν, αλλά ούτε ν' ακούσουν 'καλημέρα'. Άλλοτε όχι. Ωστόσο μας έκανε εντύπωση όταν πριν λίγο καιρό, σε κάθε σταθμό διοδίων βρίσκαμε έναν χαμογελαστό υπάλληλο να λέει 'καλημέρα' πριν μας δώσει την απόδειξη, και 'καλό δρόμο' πριν φύγουμε. Η πρώτη μας σκέψη ήταν "Να δεις που τους μαζέψανε και τους κάνανε σεμινάριο, να λένε και καμιά καλημέρα...". :-)
Προσέξαμε όμως ότι η απόδειξη είναι τυπωμένη σε διαφορετικό, μακρόστενο χαρτάκι, που φέρει την επωνυμία "Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.". Στον τρίτο κατά σειρά σταθμό διοδίων, ήρθε συνοδευτικό και ένα φυλλάδιο:

Ξέρω τι θα πείτε. "Έπρεπε να αναλάβει τα διόδια ιδιωτική εταιρεία και να τους τρίξει τα δόντια, μπας και φερθούν σαν άνθρωποι...". Εναλλακτικά "Το κάνουν για να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια, τώρα που ακρίβυνε η τιμή των διοδίων, να πληρώνουμε εξτρά την ευγένεια".
Αλλά προσωπικά, δεν το βλέπω έτσι. Και δεν είναι μόνο επειδή εκείνη τη μέρα δεν είχε αυξηθεί ακόμα η τιμή (άρα πήραμε τζάμπα ευγένεια).
Είναι μεγάλη υπόθεση, να κάνεις μια στάση λίγων δευτερολέπτων μετά από χιλιόμετρα οδήγησης, και να βλέπεις ένα πρόσωπο που σε καλωσορίζει και σου εύχεται φιλικά 'καλό ταξίδι'. Μας άφησε ενθουσιασμένους αυτή η αλλαγή. Και αν αυτό κοστίζει 75 σεντς επιπλέον, ε τότε χαλάλι τους.

by Saigon