Μία από τις πρόσφατες αναρτήσεις της ήταν σχετικά με το σχέδιο Granny Stripes, που ως τώρα η Lucy χρησιμοποιούσε για να ενώσει μεταξύ τους διάφορα πολύχρωμα Granny Squares σε ολοκληρωμένα εργόχειρα (ριχτάρια, μαξιλαροθήκες, κουβέρτες κλπ.), ή για να φτιάξει επιπλέον σειρές ώστε να σχηματίσει το περίγραμμα / τελείωμα.
Εγώ πάλι, είχα άλλο σκοπό...
Η Στέλλα μας, η καλή μας νεράιδα με τους μάρσιπους που μας έχουν κάνει τη ζωή ευκολότερη, είναι έγκυος στο τρίτο της παιδάκι και περιμένει να γεννήσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω εγκαίρως με το βελονάκι ένα λευκό μωρουδιακό κουβερτάκι με Granny Stripes και να της το χαρίσω, για να σκεπάζει το μωρό όταν έχει δροσιά.
Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω εγκαίρως με το βελονάκι ένα λευκό μωρουδιακό κουβερτάκι με Granny Stripes και να της το χαρίσω, για να σκεπάζει το μωρό όταν έχει δροσιά.
Έβαλα τα δυνατά μου να το δουλέψω όσο πιο γρήγορα γινόταν, και τα κατάφερα: ξόδευα ένα ολόκληρο κουβάρι κάθε μέρα! Την έκτη μέρα το καμάρωσα τελειωμένο...
(Μετά ζήτησα από τη γειτόνισσα μια δόση απορρυπαντικό για μωρουδιακά ώστε να το πλύνω στο χέρι πριν το στείλω. Αποδείχτηκε πως καλά έκανα. Ρούφηξε απίστευτο νερό, βάρυνε κι έγινε μολύβι, το άφησα διπλωμένο πάνω σε πετσέτα στην απλώστρα για να μην κρεμάσει και χαλάσει το σχήμα του, το μπαλκόνι έγινε λίμνη από τα νερά που στράγγιζαν, και έκανε τέσσερις μέρες να στεγνώσει. Ευτυχώς που δεν τράβηξε η Στέλλα αυτή την ταλαιπωρία!)
(Μετά ζήτησα από τη γειτόνισσα μια δόση απορρυπαντικό για μωρουδιακά ώστε να το πλύνω στο χέρι πριν το στείλω. Αποδείχτηκε πως καλά έκανα. Ρούφηξε απίστευτο νερό, βάρυνε κι έγινε μολύβι, το άφησα διπλωμένο πάνω σε πετσέτα στην απλώστρα για να μην κρεμάσει και χαλάσει το σχήμα του, το μπαλκόνι έγινε λίμνη από τα νερά που στράγγιζαν, και έκανε τέσσερις μέρες να στεγνώσει. Ευτυχώς που δεν τράβηξε η Στέλλα αυτή την ταλαιπωρία!)
Σκέφτηκα πως θα ήταν πιο πρακτικό να το φτιάξω λιγάκι πιο μεγάλο για να μπορέσει, αν θέλει, να το χρησιμοποιεί ακόμα κι όταν το αστεράκι της δε θα είναι πια νεογέννητο.
Έφτιαξα μια αλυσίδα (chain) από 120 πόντους για το φάρδος (τα 'πόδια' της κουβέρτας), και συνέχιζα να "χτίζω" την κουβέρτα προς τα πάνω. Υπολόγισα πού θα ήμουν ευχαριστημένη με το μήκος, έκανα το τελείωμα λίγο πριν εξαντληθεί το έκτο κουβάρι, και να το!
Έφτιαξα μια αλυσίδα (chain) από 120 πόντους για το φάρδος (τα 'πόδια' της κουβέρτας), και συνέχιζα να "χτίζω" την κουβέρτα προς τα πάνω. Υπολόγισα πού θα ήμουν ευχαριστημένη με το μήκος, έκανα το τελείωμα λίγο πριν εξαντληθεί το έκτο κουβάρι, και να το!
Προσπαθούσα να πλέκω με κάθε δυνατή ευκαιρία. Αφού βάζαμε τον Αστέρη για νυχτερινό ύπνο, καθόμασταν στο μπαλκόνι ώστε να μην τον ενοχλούμε με το φως του σαλονιού (είχε τέτοιο καύσωνα, που αναγκαστήκαμε να αφήνουμε την πόρτα του δωματίου ανοιχτή, μπας και κάνει λιγάκι ρεύμα και πάρει μια ανάσα το παιδάκι...). Ευτυχώς που έχει ποδόσφαιρο κάθε βράδυ και η μικρή τηλεόραση του μπαλκονιού μού παρείχε αξιοπρεπώς τον απαραίτητα σταθερό φωτισμό ώστε να μπορώ να βασιστώ στη μηχανική κίνηση των δαχτύλων μου με το βελονάκι και να προχωράω!
(Ναι, όπως τα βλέπετε είναι. Μόλις πληκτρολόγησα τη φράση "Ευτυχώς έχει ποδόσφαιρο κάθε βράδυ". Κοιτάξτε την καλά, δε θα την ξαναδείτε από μένα. LOL)
Από τα χέρια μου πέρασε κοντά ενάμισι χιλιόμετρο μαλλί. Έπλεξα έξι κουβάρια, το κάθε κουβάρι είναι 240 μέτρα μήκος... You do the math! :-D
(Ναι, όπως τα βλέπετε είναι. Μόλις πληκτρολόγησα τη φράση "Ευτυχώς έχει ποδόσφαιρο κάθε βράδυ". Κοιτάξτε την καλά, δε θα την ξαναδείτε από μένα. LOL)
Από τα χέρια μου πέρασε κοντά ενάμισι χιλιόμετρο μαλλί. Έπλεξα έξι κουβάρια, το κάθε κουβάρι είναι 240 μέτρα μήκος... You do the math! :-D
Μπορεί να έχει τρυπίτσες σε όλο του το εμβαδόν, όμως καταφέρνει και κρατάει αρκετή ζεστούλα από κάτω! Θα είναι ό,τι πρέπει για το μωρό, και για τις βόλτες που θα κάνουν όταν ξεπεταχτεί λιγάκι, που θα 'χει φθινοπωριάσει.
Είναι ό,τι ομορφότερο έχω φτιάξει ποτέ, και χαίρομαι που θα πάει σε άνθρωπο αγαπημένο που θα το εκτιμήσει πολύ. Στέλλα μου, με το καλό να υποδεχτείς άλλο ένα αστέρι στην οικογένειά σου! Σας αγαπάμε πολύ και μας λείπετε!
Είναι ό,τι ομορφότερο έχω φτιάξει ποτέ, και χαίρομαι που θα πάει σε άνθρωπο αγαπημένο που θα το εκτιμήσει πολύ. Στέλλα μου, με το καλό να υποδεχτείς άλλο ένα αστέρι στην οικογένειά σου! Σας αγαπάμε πολύ και μας λείπετε!
by Saigon
5 σχόλια:
Δεν συγκινούμαι εύκολα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου!
Είναι πανέμορφη η κουβερτούλα, είμαι σίγουρη ότι τόσο το μωράκι μας όσο κι εμείς θα το ευχαριστηθούμε για πολύ πολύ καιρό.
Αλλά πιο πολύ απ' όλα με συγκινεί η αγάπη που βλέπω να ξεχειλίζει απ' αυτό το κουβερτάκι, ο κόπος που έκανες, η φροντίδα που έβαλες μέσα, η σκέψη σου για μένα που φαίνεται σε κάθε σημείο (ακόμα και στην υπέροχη φωτογράφηση)!
Γεια στα χέρια σου και γενικότερα υγεία σε όλους σας!
Να είστε πάντα καλά!
Σ' αγαπώ πολύ!
Από τη στιγμή που διάβασα για το μπλογκ με τα υπέροχα crochet με έχει πιάσει μια φαγούρα να ξεκινήσω ξανά το βελονάκι... Τι χρώματα, τι σχέδια...
Την προηγουμενη φορά που είχα καταπιαστεί (αυτοδίδακτη κι εγώ) με έπιασε πόνος στον καρπό και τα παράτησα. Όμως είναι τοσο ωραία όλα αυτά!
Το κουβερτάκι που έφτιαξες είναι απλά υπέροχο! Και είναι σίγουρα ένα καταπληκτικό δώρο. Πάντα είναι ωραίο να σου δωρίζουν χειροποίητα πράγματα, πόσο μάλλον όταν είναι κάτι στο οποίο αφιέρωσες τόσο χρόνο και αγάπη.
Χίλια μπράβο λοιπον σε σένα για το δώρο και με το καλό στη συνονόματη Στέλλα :)
Δε ξερω αν ειναι σύμπτωση αλλά ακριβώς έτσι μας έφτιαχνε πολύχρωμες κουβέρτες η γιαγιά μου. Διεθνής η granny χρυσοχέρα εσύ!
@ Στέλλα:
Ψυχή μου, χαίρομαι τόσο πολύ που σου άρεσε! Είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της εκτίμησης και της αγάπης που έχω για σένα. Σε σκεφτόμουν όσο έπλεκα και θέλω πολύ να ξανακούσω το γέλιο σου από κοντά!
Φιλάκια πολλά <3
@ Σ(ι)τ(ρον)έλλα:
Πρώτ' απ' όλα, καλωσήρθες από δω! Πολύ χάρηκα που είδα σχόλιό σου. :-)
Εσύ έχεις κι άλλα ταλέντα, of the mind-blowing kind! Ίσως ο καρπός σου πόνεσε γιατί σφιγγόσουν, ίσως γιατί δεν είχες βρει τη θέση που να βολεύει το δικό σου χέρι... Ίσως τίποτε από αυτά! Κι εγώ στην αρχή πονούσα γιατί ήταν καινούριο και δε βολευόμουν ακόμα, όμως μετά από λίγο καιρό βρήκα πώς με βολεύει να κρατάω το νήμα και πώς να χαλαρώνω τα δάχτυλα στο βελονάκι.
@ Dr. Spock:
Πολύ τρυφερή ανάμνηση! Η γιαγιά μου που πέρασε τη ζωή της φτιάχνοντας δαντέλες, έχει φύγει από το '96. Μόλις η μητέρα μου είδε το κουβερτάκι τελειωμένο, δάκρυσε κι είπε "Τι κρίμα να μη ζει η γιαγιά σου να σε καμαρώσει..."
Saigon
Πανέμορφο λέμε!
Δημοσίευση σχολίου