Πρέπει να έγινε κάποιο μπέρδεμα και αντί για Baygon να ακούσανε Βacon και αυτό ξεκίνησε μια περίεργη ιστορία. Αλλά όταν έχεις να κάνεις με τσίρκο, αυτά παθαίνεις μάλλον. Και το εννοώ, αληθινό τσίρκο (χωρίς ζώα και κλόουν βέβαια), δεν ειναι υποτιμητικός χαρακτηρισμός, πρόκειται για το Aircraft Circus με τους ανθρώπους του οποίου πέρασα 8 μέρες στο Donington, κάπου στην κεντρική Αγγλία, στα πλαίσια του Download festival 2011, στήνοντας (όλοι μαζί) και φωτογραφίζοντας (εγώ) το show Madame Pain's Boudoir, ένα μείγμα ακροβατικών, φωτιάς, νερού, χορού, καρφιών/συρραπτικών και πολλών άλλων, ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα που έκανα και έζησα στην ζωή μου και είμαι περήφανος που ήμουν μέρος του.
H ιστορία ξεκινάει πριν από ένα μήνα περίπου, όταν μου προτείνανε αυτή την δουλειά και χωρίς δεύτερη σκέψη είπα το ναι. Για εβδομάδες τωρα ετοιμαζότανε το ταξίδι και η διαμονή μας εκεί, καθώς θα κατασκηνώναμε στην αγγλική εξοχή. Ξεκινώντας λοιπόν, φεύγουμε από Λονδίνο σε ένα γεμάτο απο πράγματα και προμήθειες αυτοκίνητο, εγώ, ο Αυστραλός σκηνοθέτης, η ακροβάτισσα σύζυγος του, η production designer και ο VFX director/videographer του show, ένα συνοθύλευμα ανθρώπων που ώθησε την Saigon να πει "Αυτό δεν ήταν carpool, ήταν καστ για road movie του Ταραντίνο!", κατι στο οποίο δεν είχε και πολύ άδικο για να είμαι ειλικρινής, ειδικά αν σκεφτείς οτι πηγαίναμε να στήσουμε μια παράσταση τσιρκου. Λίγο πριν φύγουμε, εγώ ξέρω ότι η πραγματική δουλειά μου ξεκινάει μέρες μετά την άφιξή μας, και πως όσο θα στήνεται το σκηνικό, εγώ θα βοηθάω. Αυτό που έμαθα όμως πριν αναχωρήσουμε είναι πως ο συγκάτοικός μου, αυτός που ουσιαστικά μου κανόνισε την δουλειά, είπε στον γενικό αρχηγό του ολου event πως θα μπορούσα να βοηθήσω με το μαγείρεμα, γιατι, λέει, ήμουν chef στο στρατό! Το οποίο φυσικά δεν ισχύει, ήμουν ενα ταπεινό ΚΨΜιτζόπουλο και βοήθησα μερικές φορές στην κουζίνα (αν και προχτές έκανα ενα κοτόπουλο Bella Giornata με συνταγή που έστειλε η Saigon και οι συγκάτοικοι έγλειφαν τα δάχτυλα τους, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Συμπέρασμα; Πηγαίνω στην μέση του πουθενά, για camping και με την "ευθύνη" να μαγειρέψω για 52 άτομα! Οπότε ξεκινάει και η φρίκη, το γέλιο και οι σκέψεις για το τι κάνουμε: πρώτο βήμα, οι προμήθειες. Ο αρχηγός της αποστολής έχει κουβαλήσει 20 κιλά bacon, 15 κιλά μακαρόνια, κοντά 20 κιλά σάλτσα ντομάτα, ένα πεντάκιλο μαγιονέζα, 200 λουκάνικα για hot dog, 10 κιλά τόνο, λαχανικά. φρούτα, πολύ τσάι, γάλα, δημητριακά, περίπου 800 μπάρες δημητριακών, και κυρίως μια μεγάλη ψησταριά barbecue για το μαγείρεμα. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η Bacon Machine (aka Baygon), αφού κάθε πρωί έπρεπε να ψήσω μερικές ντουζίνες κομμάτια bacon για πρωινό όλων, κάτι που έγινε δεκτό με μεγάλη χαρά φυσικά, ποιος δεν χαίρεται όταν ένας ψηλός, χοντρός, μελαχρινός σου φτιάχνει bacon για σάντουιτς πρωινιάτικα; Για άλλη μια φορά επιβεβαίωσα την θεωρία πως αν θες να κερδίσεις μια ομάδα ανθρώπων, μαγείρεψέ τους και θα σε συνδυάζουν πάντα με το αίσθημα ικανοποίησης της πείνας. Όσον αφορά τα υπόλοιπα γεύματα, όπως καταλαβαίνετε, υπήρχαν αρκετά μακαρόνια τα οποία τα έφτιαξα δυο φορές με τόνο και λαχανικά και δύο φορές με απλή σάλτσα ντομάτα, μανιτάρια και άλλα λαχανικά.
Από άποψη φαγητού κάπως έτσι εκτυλίχτηκε η εβδομάδα, σε ένα camping site, δίπλα σε ένα αεροδρόμιο (το οποίο σημαίνει πολύ φασαρία), δίπλα στην σκηνή με rock karaoke (με την ονομασία Rockeoke) όπου μπορούσες να εγγραφείς και να τραγουδήσεις ό,τι ήθελες με την rock μπάντα, δίπλα σε μια πίστα moto-cross (πολλή φασαρία), δίπλα σε ένα decanting station, ένα μέρος δλδ που μαζεύανε τα πεταμένα κουτάκια μπύρας των (75.000+ ) κατασκηνωτών και τα συνθλίβανε για ανακύκλωση (από τις 8 το πρωί), στη μέση ενός rock festival. True story. And priceless!
Όπως και να'χει, το ξανάκανα όλο αυτό χαλαρά, χωρίς συζήτηση. Ὴταν φοβερή εμπειρία, είχα την ευκαιρία να φωτογραφίσω ένα απίστευτο show, να βγάλω 4.300 περίπου φωτογραφίες, να ξεφύγω για λίγο καθότι η ζωή μου έκανε μια βουτιά πριν φύγω και γενικά το χρειαζόμουν. Η Bacon Machine, μπορεί να έχει σιγήσει, αλλά ανυπομονεί για την επόμενη φορά!
by Baygon
by Baygon
