Πώς να γελοιοποιήσετε τον εαυτό σας 1.01

Παρασκευή απόγευμα στο κεντρικό φωτογραφείο της Σαϊμπάι, λοιπόν, και όσο περνάει η ώρα τόσο πιο πολύ το μυαλό μου είναι ότι θα σχολάσω, θα πάω για το καφεδάκι μου και θα βγω έξω. Όλη την εβδομάδα, λόγω λίγης δουλειάς με τον συνάδελφο Ευτύχη ήμασταν μέσα στον χαβαλέ. Λατρεύουμε και οι δυο τα "Φιλαράκια" και όλη την εβδομάδα γελάγαμε σαν μικρά παιδιά θυμίζοντας ο ένας στον άλλο διάφορα περιστατικά απο επεισόδια που πρόσφατα είχαμε δει. Τίποτα δεν προμήνυε το τι θα ακολουθούσε ωστόσο...
Κάποια στιγμή την Παρασκευή λοιπόν ο Ευτύχης πηγαίνει για λίγη ώρα στο άλλο κατάστημα για μια δουλεια που τον θέλανε εκεί. Κάθε φορά σχεδόν που πήγαινε έπαιρνε τηλέφωνο στο μαγαζί για να μου κάνει πλάκα: είτε άλλαζε την φωνή του είτε έκανε άλλες γελοιότητες! Ενώ λοιπόν λείπει, χτυπάει το τηλέφωνο και το σηκώνω υποψιαζόμενος οτι ειναι αυτός και θέλει να μου κάνει πλάκα. Ακούω λοιπόν μια φωνή αντρική απο μέσα να μου λεει: "ναι, γεια σας, είχα αφήσει κάτι φωτογραφίες για εκτύπωση πριν λίγες μέρες...", όλο αυτό με νευρικότητα και συγκρατημένα. Καταλαβαίνω λοιπόν οτι ειναι ο Ευτύχης, τον διακόπτω και του λέω "Αντε βρε μαλάκα τελείωνε πες μας τι θέλεις και μην μου σπας τα τέτοια, έχω και δουλειά εδω ρε καραγκιόζη!". Η φωνή από την άλλη μεριά του τηλεφώνου τότε λύνεται και μου λεει με ύφος θύματος και απολογητικό, μέσα στις ενοχές και τις τύψεις "ναι, ναι, συγγνώμη για την ενόχληση, το όνομα μου είναι Τάδε και είχα φέρει για Α4"! Συνειδητοποιώ λοιπόν οτι δεν είναι ο Ευτύχης, αλλα είναι ένας μεγάλος πελάτης του μαγαζιού που άφηνε πολλά λεφτά κάθε εβδομάδα!!! Με απόλυτα σοβαρό τόνο λοιπόν του ζητάω να περιμένει να κοιτάξω αν ειναι έτοιμες οι εκτυπώσεις. Τελικά ήτανε έτοιμες και του είπα οτι μπορεί να περάσει να τις πάρει μέχρι τις 9 που κλείναμε. Μόλις κλείνω το τηλέφωνο συνειδητοποιώ τι μαλακία έκανα ακριβώς και είμαι ανάμεσα στο να μουντζώνω τον εαυτό μου, να με βριζω, να γελάω με την όλη κατάσταση και να σκέφτομαι τι μπορεί να γίνει όταν ο πελάτης έρθει στο μαγαζί να παραλάβει τις φωτογραφίες του. Στο λεπτό επάνω εμφανίζεται ο Ευτύχης ο οποίος φυσικά δεν είχε ιδέα για το τι είχε γίνει. Του αφηγούμαι τι έγινε και του ζητάω να εξυπηρετήσει τον πελάτη όταν έρθει γιατι εγώ δεν μπορώ να το κάνω μετά απο ό,τι έγινε. Φυσικά ο Ευτύχης είχε ξεκαρδιστεί στα γέλια τα οποία διέκοπτε μόνο και μόνο για να μου πει (και υπενθυμίσει) πόσο μαλάκας είμαι και ότι δεν μπορεί να έχω κάνει κάτι τέτοιο!!!
Όπως φοβόμουνα, δεν ήτανε σε θέση να εξυπηρετήσει κανέναν πελάτη από τα γέλια. Σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε ο πελάτης που τηλεφώνησε για να παραλάβει τις φωτογραφίες του και ο Ευτύχης συνεχίζει να μην ειναι σε θέση να εξυπηρετήσει. Αναγκαστικά λοιπόν εξυπηρετώ εγώ τον πελάτη αλλα για να μην με καταλάβει αλλάζω την φωνή μου μπας και γλιτώσω το ρεζίλεμα. Ο πελάτης ειναι με σκυμμένο το κεφάλι, μέσα στην ντροπή και την θυματοποίηση εν τω μεταξύ και δεν λέει τίποτα για το περιστατικό. Εγώ του κάνω μια γενναία έκπτωση και τον καληνυχτίζω. Μόλις πατάει το πόδι του έξω απο το μαγαζί ξεσπάω κι εγώ σε γέλια μαζί με τον Ευτύχη για το γελοίον της υπόθεσης!
Ξέρω, θα μπορούσε να εξελιχθεί χειρότερα το σκηνικό και ειμαι τυχερός αλλα συνεχίζω να ξέρω οτι γελοιοποιήθηκα! Ευτυχώς δλδ ο άνθρωπος συνεχισε να ειναι πελάτης και δεν έφυγε απο το μαγαζί...
Και ναι, είμαι νούμερο!

by Baygon