Το χρονικό της Ευτυχίας

Όταν δυο άνθρωποι αγαπιούνται πραγματικά, τότε αυτό το βλέπεις όχι στα δώρα τους, τις υποσχέσεις για γεράματα, κουτσούβελα και παρόμοια μικρά. Το βλέπεις στα μάτια τους, στα χαμόγελά τους, στις χειρονομίες τους. Όλο το σώμα τους φωνάζει ενα ξεκάθαρο "σ' αγαπώ". Κι από την άλλη μεριά, ο άλλος απαντάει "σ' αγαπώ" με τον ίδιο τρόπο, όχι σαν ανταπόδοση, αλλά σαν έκφραση αυτόνομη.
Η Saigon παντρεύτηκε. Τον Woody φυσικά, ποιον άλλον; Ο Woody ήτανε ο άντρας της πολύ πριν παντρευτούνε. Κι εκείνη η γυναίκα της ζωής του πριν από την τελετή σε ένα χωριό κοντά στην Σαϊμπάι. Ήτανε μαζί και θα είναι, ξέροντας ότι ο ένας είναι το συμπλήρωμα του άλλου. Η αγκαλιά του καθενός είναι το ακριβές καλούπι του άλλου, τα χείλη τους φιλάνε τον άλλο με μια χαρά που δεν μπορώ να περιγράψω, το βλέμμα τους συναντά τα μάτια του άλλου σαν το έψαχνε από γεννησιμιού.
Ο Woody ήξερε ότι θα παντρευτεί την Saigon από την αρχή σχεδόν. Κι εκείνη το ίδιο, ήξερε ότι αυτός είναι ο άντρας της ζωής της. Τα χρόνια περάσανε. Με πολλά γέλια, χαμόγελα, αστεία, φιλιά, αγκαλιές, ταξίδια και με μια αγάπη που τρεφότανε απο την ειλικρίνειά της την ίδια, κάθε μέρα. Ο γάμος ήτανε το φυσικό ακόλουθο αυτής της ιστορίας. Λίγες μέρες πριν λοιπόν, κανονίστηκε να γίνει ο γάμος. Τα γλέντια και η χαρά ξεκίνησαν καιρό πριν από φίλους και αγαπημένους ανθρώπους, οι οποίοι ήτανε ευτυχισμένοι ξέροντας ότι το ζευγάρι θα είναι ευτυχισμένο όπως λίγοι μπορούνε να είναι.
Το γλέντι του γάμου έγινε μια μέρα πριν σε τοπικό κέντρο. Η Saigon εκτυφλωτική όπως ποτέ δεν την είχε ξαναδεί η αφεντιά μου, και με έναν Woody που χαμογελούσε με τέτοια λαιμαργία, σαν να είχε μάθει το χαμόγελο εκείνη μόλις τη μέρα. Πολύς χορός, πολλή μουσική και δυνατή, και κόσμο χαρούμενο να γελάει, να τους καμαρώνει, να τους εύχεται τα καλύτερα για τη νέα τους ζωή. Φίλοι απο κοντά και μακριά (κάποιοι δε και από πολύ μακριά) ήρθανε για να χαρούνε μαζί τους (δεν θα σχολιάσω τώρα κάποιους άλλους με άλλα κίνητρα...). Και το ζεύγος έκανε το θαύμα του: χόρεψε, γέλασε, χαιρέτησε όλο τον κόσμο, μίλησε με όλους τους εκατοντάδες καλεσμένους και δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Κι όλα αυτά με μια δαιμονική ενεργητικότητα, σχεδόν απορούσες πώς αντέχουνε να χορεύουνε έτσι στις 2 το πρωί. Α, ήτανε και οι κουμπάροι εκεί, δυο από τα πιο όμορφα παιδιά που θα δεις ποτέ. Δυο από τα καλύτερα παιδιά που είχα τη χαρά και τιμή να γνωρίσω. Τα δυο ιδανικότερα παιδιά για να γίνουνε οι κουμπάροι αυτού του ζεύγους.
Την άλλη μέρα ήτανε η τελετή. Οι ετοιμασίες στο σπίτι γίνανε με μοναδική και υπέροχη μουσική υπόκρουση. Η νύφη ήτανε πιο λαμπερή από ποτέ. Και ξέρω από νύφες, έχω πάει σε εκατομμύρια γάμους ως "επαγγελματίας" της βιομηχανίας του γάμου. Λαμπερή μέσα στο υπέροχο κατάλευκο νυφικό της, με μαλλιά υπέροχα φτιαγμένα και ένα χαμόγελο γεμάτο ευτυχία. Όχι, δεν δάκρυσα. Όχι τότε, έστω.
Η τελετή. Δεν μπορώ να πω και πολλά. Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα επέμβει ο γαμπρός και θα πει ότι έκλαιγα συνέχεια και δεν θα μπορούσα να είχα δει κάτι. Τράβηξα μερικές φωτογραφίες αλλά την περισσότερη ώρα δεν μπορούσα να τους χορτάσω. Δίπλα δίπλα, όπως θα είναι για μια ζωή τώρα, σε μια στιγμή που απλά επιβεβαιώνει αυτό που για χρόνια τώρα ζούσανε, ότι αξίζουνε να είναι μαζί για πάντα.
Το "γλέντι" έγινε σε ενα υπέροχο μπαράκι της Σαϊμπάι. Ο χορός του ζευγαριού έγινε υπό τους ήχους ενός αγαπημένου τραγουδιού. Εκείνος γελούσε και την αγκάλιαζε προσπαθώντας με τα χέρια του να την αγκαλιάσει ολόκληρη. Εκείνη είχε γείρει το κεφάλι της πάνω του και τον χάζευε πού και πού. Ο πρώτος τους χορός, μεσα σε ένα άδειο μπαράκι, με φίλους να τους χαζεύουνε και να τους καμαρώνουνε. Εκεί, αγκαλιασμένοι και χαμογελαστοί. Δεν μπορώ να περιγράψω κάτι άλλο. Εκείνη την ώρα ακουμπάω σε μια κολώνα και τους κοιτάω. Απλά τους κοιτάω. Είναι υπέροχοι...
Η ώρα περνάει, σιγά σιγά πρέπει να αποχωρήσουμε. Η νέα μέρα έχει σχεδόν ξεκινήσει και μια νέα ζωή ξεκινάει για τον Woody και την Saigon. Τους αγαπάω πολύ και τους δυο. Τους εύχομαι κάθε ευτυχία, κάθε χαρά, κάθε στιγμή να είναι τόσο μοναδική όσο η αγάπη τους. Τους αξίζουνε τα καλύτερα...


by Baygon

(θα ακολουθήσει ποστ με τα παραλειπόμενα του διημέρου)