The summer Saigon and Baygon cooked

Το καλοκαίρι αυτό θα μείνει στα χρονικά των βιογράφων μας ως το καλοκαίρι της κουζίνας. Γλυκά, αλμυρά, πίτα, κινέζικα στο wok, σούπα, χίλια δυο πράγματα αυτό το καλοκαίρι γεννηθήκανε και φαγωθήκανε στην κουζίνα της Saigon. Η αλήθεια είναι οτι απο μαγειρική δεν ξέρω πάρα πολλά, είμαι το αποτέλεσμα της νοοτροπίας της ελληνίδας μάνας που θέλει τον γιόκα της αφέντη στο σπίτι και να μην ασχολείται με την κουζίνα. Ποιος ο λόγος εξάλλου, αφού μια μέρα θα βρει μια κοπέλα να τα κάνει αυτά για τον φανταστικό γιόκα της. Όταν ετοιμαζόμουν να φύγω για φοιτητής, η μάνα μου συνειδητοποίησε οτι θα πρέπει να μαγειρεύω, οπότε την εβδομάδα πριν φύγω αποφάσισε να μου μάθει. #epic #fail

Τώρα, μένω κάπου όπου μπορώ επιτέλους να ψωνίζω αυτά που θέλω, να γεμίζω το ψυγείο με προϊόντα που θέλω και να μαγειρεύρω ο,τι θέλω. Οπότε, όταν λοιπόν κανόνισα να περάσω πολλές μέρες με την Saigon στο παλατάκι, περισσότερες απο ποτέ για να είμαι ειλικρινής, είπα οτι θα μαγειρέψω και το έκανα. Και το απόλαυσα απίστευτα πολύ!

Ξεκινώντας, πρέπει να πω οτι η κουζίνα της Saigon είναι η καταπληκτικότερη του Σύμπαντος, έχει τα πάντα (τα πάντα λέμε!) και μπορείς να μαγειρέψεις ο,τι σκεφτείς! Αφού πήγαμε για ψώνια μαζί (=βόλτα στο σούπερ μάρκετ, ψώνια και κάτι ατυχείς συναντήσεις με «διάσ(χ)ημους»), αποφάσισα να μαγειρέψω μια πιπερομανιταρόπιτα, ένα κινέζικο πιάτο με λαχανικά και κοτόπουλο στο wok, μανιταρόσουπα, μια μακαρονάδα με σάλτσα απο γιαούρτι κι ένα επιδόρπιο με lemon curd, μπισκότα και δημητριακά.

Το μαγείρεμα ήταν μια απόλαυση, η Saigon μου φόρεσε μια ποδιά, μια μπλε πετσέτα στην μέση, ως γνήσια «Μόνικα» μου έκανε ένα μάθημα orientation στην κουζίνα (το οποίο έμαθα με την δεύτερη) μου σύστησε τα καταπληκτικά της μαχαίρια και... Ω, τα μαχαίρια! Τα λατρεύω αυτά τα μαχαίρια, περάσαμε τόσες ώρες μαζί, πλέον δεν είναι άψυχα εργαλεία, έχουνε ονόματα! Ορίστε και ο διάλογος όταν ενημέρωσα και την Saigon για τα ονόματα των μαχαιριών της:

Baygon ... θα τους δώσω κι ονόματα

Saigon: ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ τι ονόματα? για πες

Baygon: το μικρό θα είναι η Τίνα

Saigon: ωραίος

Baygon: απο το ζελα-τίνα που έκοψα μ'αυτό

 Saigon: χαχαχαχ

Baygon: το δεύτερο, αυτό που έκοβα λαχανικά θα το πω Μάνι

αρσενικό

απο το μανιτάρι

Saigon: ανδροπρεπές και ελαφρώς λατίνο

Baygon: σλαιτλιυ λατινικό αλλά έχει μια τρίχα-στο-στηθος αντρίλα

Saigon: άνετα πιμπ από τη νότια Αμερική

Baygon: σαν τον Αργεντικό πιμπ δεν έχει φιλλλαράκι

το άλλο, για το κρέας

γι'αυτό θα αντλήσω όνομα απο τον χώρο της μουσικής

κι απο τις εμπειρίες μου

θα το πω Τζονι

απο το Johnny Cash

γιατι μια μέρα παραλίγο να κοπώ και θυμήθηκα το “Hurt”

Saigon: ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ

Baygon: με την Κούλα δεν είχαμε πολλές σχέσεις

Saigon: ποια είναι η Κούλα καλέ? του ψωμιού?

Baygon: ναι

Saigon: χαχαχαχ, και γιατί?

Baygon: γιατί κάποτε με έβαλες να κόψω ψωμί κι εγώ έκοψα και την σα-Κούλα που ήταν το ψωμί...

 Saigon: ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ

Όλη αυτή η παρέα λοιπόν, στην υπέροχη κουζίνα της Saigon, ένας ψηλός φωτογράφος με sous chef το Αστεράκι που βοήθησε με την συντροφιά του, εγκαινιάσαμε το wok με sesame oil, κοτόπουλο, λαχανικά και ρύζι ή noodles, κάναμε μια πίτα με λίγο φύλλο αλλά πολλή αγάπη, μια ομελέτα φούρνου, μακαρονάδα που δεν πέτυχε ιδιαίτερα, μια μανιταρόσουπα με πολύ ωραία γήινη γεύση κι ένα επιδόρπιο με lemon curd, γιαούρτι (η νέα αγαπημένη λέξη για το αστεράκι), τριμμένα μπισκότα και δημητριακά, ένα ελαφρύ, δροσερό και αναζωογονητικό επιδόρπιο που σερβίρεται σε κοντά ποτήρια όπως αυτά για ουίσκυ ή κάτι ανάλογο.

Κι όλα αυτά, ανάμεσα σε πολλές πολλές συζητήσεις, μουσική απο τον Καναδά να παίζει 17 ώρες την ημέρα, τέλεια μπισκότα απο τα χεράκια της Saigon, καταπληκτικό τσάι με κανέλλα και μήλο, έναν φωτεινό γαλάζιο δίσκο στο ταβάνι, μαλλί της γριάς, μια παραλία, συζητήσεις για το φεγγαρόφωτο και τον Botero, άπειρες νοητικές φωτογραφίες, γέλια, σχόλια και άλλα. Α, και σχέδια, πολλά απο δαύτα, η Saigon, βλέπετε, πετάει σε λίγες μέρες και για μια εβδομάδα στο Λονδίνο!

by Baygon