Ανεμομαζώματα

Χτες φόρτωσα το MP3 player μου με (λατρεμένο) Chet Baker και βγήκα στην αγορά, έχοντας τέλειους jazz ήχους δυνατά στα αυτιά μου...
Highlights:

• Η αγενέστατη υπάλληλος στο ταχυδρομείο, που κοίταξε με μισό μάτι τα καλωδιάκια που κρέμονταν από τα ακουστικά μου, και νομίζοντας ότι δεν την ακούω μουρμούρισε "η μουσική μας μάρανε". Μετά δεν έβρισκε ψιλά για ρέστα, και προσπαθούσε να μου εξηγήσει κάνοντας χοντροκομμένες χειρονομίες στον αέρα, σαν βίαιη και άγαρμπη νοηματική γλώσσα για κωφάλαλους. Ήταν τόσο γελοία. Την άφησα να το κάνει. (χιχι)
• Η γλυκιά πωλήτρια πίσω από τον πάγκο του αρτοποιείου, που μου χαμογέλασε πλατιά και με μικρές και διακριτικές κινήσεις συνεννοηθήκαμε σχετικά με το τι ήθελα να αγοράσω και πόσο κόστιζε. Αν ο άνθρωπος είναι συνεργάσιμος...
• Το αγόρι με το πράσινο κασκόλ μέσα στο σούπερ μάρκετ, που φορούσε επίσης ακουστικά και διασταυρωθήκαμε, κοιταχτήκαμε, και μου έκλεισε το μάτι συνωμοτικά. ;-)
  

Επίσης χτες, στη συνέλευση της πολυκατοικίας, ο "αποπάνω" έκανε παράπονα για θορύβους σε ώρες κοινής ησυχίας... Όποιος έχει φιλοξενηθεί στο σπίτι μου, θα καταλάβει γιατί ο Woody κι εγώ λυθήκαμε επί τόπου σε νευρικά χαχανητά χωρίς σταματημό... LOL
(Baygon, ακούς;)


by Saigon