Σχόλια, κακίες και λοιπά

(από το πρώτο μου fortune cookie ever!)

Επειδή έχει περάσει πολύς καιρός που δεν έχω γράψει, κάτι που φυσικά έχει εκτιμήσει η Saigon και δεν με πιέζει (λέμε τώρα…), αποφάσισα να γράψω (οοοοοοοόλε!). Επειδή όμως δεν έχω να γράψω κάτι συγκεκριμένο, θα σχολιάσω όσα η Saigon έγραψε εκμεταλλευόμενη την απουσία μου εδώ κι ένα μήνα, αυτή κι ο άλλος, το νούμερο ο Woody.

Και ναι, είναι νούμερο ο Woody, καθώς όταν μάθανε ότι θα πάνε Σάλτσμπουργκ και πήρε τηλέφωνο να μου το πει, σαν καλός φίλος θύμισα το περιστατικό του Μιλάνου και είπα να προσέχουνε, μου απήντησε «Ρε μουσάτε κάθαρμα γκαντέμη, άμα δεν πάμε θα σε ^&$@&*#». Γνωστή ευγενική ψυχή εγώ, πληγώθηκα μεν αλλά τον συγχώρεσα.

Τον συγχώρεσα μεν, αλλά θα αποκαλύψω και μια άλλη πληροφορία για τον Woody (λάτρης τυροκαυτερής και μπεκρή μεζέ, by the way…): για πρώτη φορά τον είδατε σε φωτογραφίες από την Saigon (κοπελιά θα μας πάρεις τη δουλειά με τόσες φωτογραφίες!) και τον καμαρώσατε φυσικά. Ένα μυστικό για την αποκωδικοποίηση της διάθεσής του είναι όμως το απόλυτο κριτήριο: το χείλος! Μετρήστε την ποσότητα χείλους που «πετάει» ή «κρεμάει» ή που γενικά φαίνεται και θα δείτε διάθεση. Σε γενικά πλαίσια, ένα κρεμασμένο χείλος (κάτω, πάντα!) δηλώνει απογοήτευση, ότι είναι πειραγμένος από κάτι, ή ότι πεινάει - όταν το χείλος φαίνεται λιγότερο, τότε είναι συνήθως έτοιμος για πείραγμα ή ανέκδοτο ή εξιστόρηση συμβάντος ή τσίγκλισμα για χαβαλέ!

Θέλω να τον πειράξω κι άλλο αλλά δεν είναι δίκαιο, κρίμα μωρέ. Ένα θα πω: ίσα ρε καμένε με τις Dentyne 2ice!!!! (ξέρει το κάθαρμα ότι τον αγαπάω όμως!)

Στο Σάλτσμπουργκ (ωραίο όνομα ρε, δεν έχετε άλλα σύμφωνα να βάλετε;;;;;) όμως είχαμε κι ένα ρεκόρ που απ’ ό,τι με ενημερώσανε θα διαδοθεί παγκοσμίως με ρεπορτάζ από το CNN, την Oprah και την κα Μαριάννα του Τηλεάστυ: η Saigon έμεινε για 5 (!!!!) ώρες έξω από ΙΚΕΑ, δεν μπήκε μέσα και δεν ψώνισε! Μιλάμε για τρελό ρεκόρ, πώς κρατήθηκες ρε κορίτσι μου;!; Ακόμα κι ο Woody πρέπει να απόρησε μαζί σου! Μιλάμε ότι το ΙΚΕΑ είναι μάλλον το φυσικό της περιβάλλον, σε λίγο θα μπαίνει και θα τους μαλώνει γιατί δε βάλανε σωστά τα καλαμάκια, οι κουρτίνες είναι ασιδέρωτες και οι οδοντογλυφίδες δεν είναι πολύ μυτερές!

Όσον αφορά το σωματικό έλεγχο δε… δεν θα πω τίποτα, καλά έκανες Saigon παιδί μου, η ανάγκη φέρνει εφευρετικότητα!

Έλιωσε την μηχανή στις φωτογραφίες η Saigon, και είναι και πολύ καλές, λες και είμαστε δίπλα της σ’ όλη τη διαδρομή και οι περιγραφές αποδίδουνε άψογα την ατμόσφαιρα. ΦΥΣΙΚΑ το μάτι της έπεσε και στα φαγητά τους, θα ξεσήκωσε τίποτα περίεργους συνδυασμούς και συνταγές, θα σκεφτεί να 'παντρέψει' τα πιο κουλά για να φτιάξει κάτι από τα πιο νόστιμα που έχω φάει και τελικά θα με κοιτάξει με το γνωστό βλέμμα της ενώ θα ζητάω και δεύτερο πιάτο…

Από την εκδρομή αυτό που κατάλαβα περισσότερο είναι ότι περάσανε άψογα και τα δυο τους και κάνανε και καλούς φίλους. Μπορεί βέβαια ένας απ’ αυτούς να «χάνεται συνέχεια μες στο πλήθος… κι είν’ ηλίθιος, κι είν’ ηλίθιος!» όπως ο ίδιος έλεγε για τον εαυτό του (LOL) αλλά γενικά γνωρίσανε πράγματα αξέχαστα γι’ αυτούς. Άντε και καλή συνέχεια τώρα που πήρανε φόρα! Και παρακαλώ να μου αφαιρεθεί ο χαρακτηρισμός "γκαντέμης", όλα καλά πήγανε, άντε πια!

(… ακολουθεί σύντομα ποστ με νέα κλισέ)

by Baygon