Προσοχή, δαγκώνει

Δεν έχω εκφράσει πολλές φορές τη δυσαρέσκειά μου μέσα από αυτό το blog. Άλλωστε δε ζήτησα από τον Baygon να το δημιουργήσουμε με απώτερο σκοπό να αποκτήσω ένα αποκούμπι όπου θα μπορώ να εκφράζω τα συναισθήματά μου, κατά προτίμηση τα αρνητικά. Η μοναδική ως τώρα ανάρτηση που ήταν κάπως πιο... έξω απ' τα δόντια, έγινε απλώς γιατί ήταν η τελευταία διέξοδος to get the message through, που λένε κι οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Τέλος πάντων.

Πόσο ευγενική βρίσκετε την πίεση που ασκείται από συγγενείς και γνωστούς στα νιόπαντρα ζευγάρια σχετικά με την τεκνοποίηση? Δεν είναι τρομερά αδιάκριτες οι ερωτήσεις του τύπου "Άντε, πότε θα βάλετε μπροστά για το διάδοχο?" ή "Δεν το σκέφτεστε για μωράκι?" ή "Γιατί δεν κάνατε παιδί ακόμα?". Με ποιο δικαίωμα ρωτάς, βρε Καραμήτρο? Δε σκέφτεσαι πως ίσως θίγεις κάτι που πονάει? Πού ξέρεις αν μπορούν να κάνουν παιδί - κι αν δυσκολεύονται και προσπαθούν (και ενδεχομένως αποτυγχάνουν), σκέφτηκες άραγε εσύ που έρχεσαι και ρωτάς ότι τους πληγώνεις ακόμα περισσότερο? Πού ξέρεις αν θέλουν, αν είναι έτοιμοι, αν έχουν κάποιο πρόβλημα οιασδήποτε φύσεως που τους κρατάει πίσω? Τι σε κάνει να νομίζεις ότι οφείλει το ζευγάρι να δώσει σε σένα λογαριασμό σχετικά με το αν και πότε θα διαιωνίσουν το είδος?

Σε παρόμοια δύσκολη θέση με φέρνουν οι γυναίκες (γιατί, σε αντίθεση με την παραπάνω περίπτωση, αυτό το κάνουν μόνο γυναίκες, καρατσεκαρισμένο) που με κατακρίνουν γιατί μετά τον πρώτο μήνα χρειάστηκε να δώσω στο παιδί μου συμπλήρωμα σκόνη γάλακτος και πριν τρεις μέρες διέκοψα το θηλασμό. Χίλια μπράβο σε σας, μανούλες, που καταφέρατε και θηλάσατε τα παιδιά σας για πολλούς μήνες, κάποιες παραπάνω από έναν χρόνο. Έχετε τον ειλικρινή θαυμασμό μου. Όμως δε μπορείτε να με κατηγορείτε για ελλιπή προσπάθεια. Δεν τίθεται θέμα βαρεμάρας, όταν βλέπεις πως το παιδί σου δεν χορταίνει με το θηλασμό, δεν κοιμάται και κλαίει όλη την ημέρα γιατί μένει νηστικό. Δεν τίθεται θέμα προσωπικής πρωτοβουλίας, όταν το παιδί δεν παίρνει βάρος όπως φυσιολογικά θα έπρεπε, και μόλις το βάζεις στον ώμο σου για να ρευτεί, προσπαθεί να φάει το ρούχο σου γιατί πεινάει ακόμα. Δεν είναι αγύρτης ο παιδίατρος, που ζυγίζει το μωρό και το βρίσκει να υποσιτίζεται και να μην αναπτύσσεται φυσιολογικά, και ας με λοιδορήσει ελεύθερα όποιος πιστεύει πως φταίω επειδή είχα να προσφέρω στο αστεράκι μου μόλις 20 γραμμάρια μητρικό γάλα συνολικά σε κάθε γεύμα, κι αυτά με το ζόρι.

Διέκοψα τον θηλασμό γιατί δεν προσέφερε τίποτα πια, ούτε σε μένα ούτε στο παιδί. Ήταν ένα βάσανο και για τους δυο μας, εξαντλητικό και χρονοβόρο και μάταιο, με αποτελέσματα που δε μπορούν να χαρακτηριστούν ως 'ευεργετικά'. Far from it. Ας το δούμε πρακτικά: αν η μητέρα είναι ράκος σωματικά και ψυχικά, τότε ποιος θα φροντίζει το μωρό όλη τη μέρα? Η παραγωγή γάλακτος είναι θέμα ορμονικό, π.χ. κάποιες γυναίκες θηλάζουν αποκλειστικά πολύν καιρό και δεν έχουν περίοδο για αρκετούς μήνες. Ο δικός μου οργανισμός αποφάσισε να μειώσει το γάλα από νωρίς, και να μου δώσει και μια έμμηνο ρύση πριν καν σαραντίσω, έτσι για να 'χω να παίζω. Αφήστε με λοιπόν, και μη με φορτώνετε με επιπλέον ενοχές. Δεν ήταν η ευκολότερη απόφαση που χρειάστηκε να πάρω, και πιστέψτε με, το παίδεψα πολύ καιρό μέσα μου μέχρι να το κάνω. Κι ας πει όποιος θέλει ότι η γυναικολόγος μου "τα παίρνει" από τις φαρμακευτικές, ή ο παιδίατρος από τη milupa, ή ότι εγώ δεν είμαι αρκετά καλή μάνα. Δε με ενδιαφέρει. Αφήστε με να είμαι μάνα όπως μπορώ. Τουλάχιστον κάνω τη μάνα στο δικό μου παιδί, και όχι στα ξένα.

by Saigon