Καινούριο κοσκινάκι

Χτες βράδυ είχε λίγη γκρίνια ο Αστέρης (βγάζει δόντια και ταλαιπωρείται), και καθίσαμε παρεούλα στην κουζίνα, εγώ με το κουτί ραπτικής στο τραπέζι κι εκείνος με ένα αρκουδάκι στο καρεκλάκι του. Ήταν ώρα για χειροτεχνία!

Όταν ο Αστέρης κάθεται σε κάποιον από τους μάρσιπους που έχουμε, λυγίζει τα γόνατα για να καθίσει στο ύφασμα, με αποτέλεσμα να σηκώνονται ψηλά τα μπατζάκια του και να μένει ένα τμήμα της γάμπας ακάλυπτο. Τώρα τελευταία με τις κρύες θερμοκρασίες, αυτό μας απασχόλησε γιατί προκαλούσε αρνητικά σχόλια ("Το καημένο, κοίτα πώς το έχουνε, κρυώνουν και τα ποδαράκια του, μια κουβέρτα δε σκέφτηκαν να πάρουν, οι ανεύθυνοι"). Δοκίμασα να του φοράω παντελόνια που κανονικά του πέφτουν πολύ μακριά, όμως τώρα το παιδί είναι και στη φάση που θέλει να προσπαθεί να σταθεί όρθιο, και δε γίνεται μονίμως να πατάει μπατζάκια που σέρνονται στο πάτωμα...
Είχα πάρει ένα ζευγάρι κάλτσες για μένα, πολύ γουστόζικες, απ' αυτές που έχουν μπιλίτσες στην πατούσα για να μη γλιστράνε, και φοριούνται αντί παντόφλας. Έλα όμως που είναι αδύνατον να μη φορέσω παντόφλες... Και αυτές οι κάλτσες είναι αρκετά χοντρές και δεν χωράνε στις παντόφλες! Για να μην αχρηστευθούν τελείως, λοιπόν, σκέφτηκα να τις μετατρέψω σε γκέτες για τον Αστέρη.

[Ξέρω πως θα έπρεπε να έχω ανεβάσει περισσότερες φωτογραφίες από την παρακάτω διαδικασία, και -αν θέλετε το πιστεύετε- έβγαλα πολλές. Έβγαζα συνέχεια. Ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζα. Εδώ και τρεις μέρες, μετά την πτώση που την αποτελείωσε, η φωτογραφική μου πνέει τα λοίσθια. Προσπαθώ να σφίξω την καρδιά μου και να την αποχαιρετήσω. Σας δείχνω λοιπόν τις ελάχιστες (τις μόνες, όχι και τόσο καλές) φωτογραφίες που αποθηκεύτηκαν, ζητώ συγγνώμη, και αποσύρομαι να πενθήσω σιωπηλά στη γωνία.]

Έκοψα την κάλτσα σε δύο κομμάτια, πάνω και κάτω από τη φτέρνα. Αφαίρεσα το κομμάτι των δαχτύλων από το κάτω μέρος, και ψαλίδισα ό,τι περίσσευε ώστε να σχηματίσω έναν παραλληλόγραμμο σωλήνα. Το ίδιο και για το επάνω μέρος.

Δίπλωσα το κάτω μέρος στη μέση, με τις δύο ψαλιδισμένες άκρες να εφάπτονται, ώστε να φτιάξω έναν δακτύλιο όπου η "καλή" όψη είναι ορατή και στην εξωτερική και στην εσωτερική πλευρά. Μια μανσέτα δηλαδή, κάπως σαν το τελείωμα που είχαν τα μανίκια στις φούτερ μπλούζες. Αν το ύφασμα της κάλτσας δεν ήταν τόσο στιβαρό, θα στένευα τον δακτύλιο για να μου προκύψει μια μικρότερη και ελαστική μανσέτα.

Μέσα από τον δακτύλιο πέρασα το ψαλιδισμένο άκρο του πάνω μέρους της κάλτσας, με την κομμένη πλευρά να συναντά τις κομμένες πλευρές του δακτυλίου. Κατέληξα με τρία στρώματα υφάσματος, και τα έραψα μεταξύ τους (ελλείψει ραπτομηχανής, τα έραψα με 'πισωβελονιά', δηλαδή γαζί χειρός).

Μόλις ολοκλήρωσα το ράψιμο και επανέλαβα τη διαδικασία στη δεύτερη κάλτσα, γύρισα προς τα κάτω τις "μανσέτες" και καμάρωσα τις έτοιμες παιδικές γκέτες, φτιαγμένες από τα χεράκια μου, σε μόλις 35 λεπτά της ώρας! :-)

Έτοιμος για τα κρύα!

by Saigon