Handle(d) with care

Σας είχα μιλήσει τις προάλλες για τη Lucy από το blog Attic24 (δεν το χορταίνω!).

Μία από τις πρόσφατες αναρτήσεις της ήταν σχετικά με το σχέδιο Granny Stripes, που ως τώρα η Lucy χρησιμοποιούσε για να ενώσει μεταξύ τους διάφορα πολύχρωμα Granny Squares σε ολοκληρωμένα εργόχειρα (ριχτάρια, μαξιλαροθήκες, κουβέρτες κλπ.), ή για να φτιάξει επιπλέον σειρές ώστε να σχηματίσει το περίγραμμα / τελείωμα.

Όταν η Lucy αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την τεχνική Granny Stripes για να φτιάξει μια κουβέρτα χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μόνο αυτές τις λωρίδες, το βρήκα καταπληκτική ιδέα! Φυσικά εκείνη διάλεξε να κάνει τις ρίγες με τα πιο λαχταριστά χρώματα που τόσο αγαπά, γύρω από την παλέτα του ουράνιου τόξου. :-)

Εγώ πάλι, είχα άλλο σκοπό...

Η Στέλλα μας, η καλή μας νεράιδα με τους μάρσιπους που μας έχουν κάνει τη ζωή ευκολότερη, είναι έγκυος στο τρίτο της παιδάκι και περιμένει να γεννήσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω εγκαίρως με το βελονάκι ένα λευκό μωρουδιακό κουβερτάκι με Granny Stripes και να της το χαρίσω, για να σκεπάζει το μωρό όταν έχει δροσιά.

Έβαλα τα δυνατά μου να το δουλέψω όσο πιο γρήγορα γινόταν, και τα κατάφερα: ξόδευα ένα ολόκληρο κουβάρι κάθε μέρα! Την έκτη μέρα το καμάρωσα τελειωμένο...
(Μετά ζήτησα από τη γειτόνισσα μια δόση απορρυπαντικό για μωρουδιακά ώστε να το πλύνω στο χέρι πριν το στείλω. Αποδείχτηκε πως καλά έκανα. Ρούφηξε απίστευτο νερό, βάρυνε κι έγινε μολύβι, το άφησα διπλωμένο πάνω σε πετσέτα στην απλώστρα για να μην κρεμάσει και χαλάσει το σχήμα του, το μπαλκόνι έγινε λίμνη από τα νερά που στράγγιζαν, και έκανε τέσσερις μέρες να στεγνώσει. Ευτυχώς που δεν τράβηξε η Στέλλα αυτή την ταλαιπωρία!)

Σκέφτηκα πως θα ήταν πιο πρακτικό να το φτιάξω λιγάκι πιο μεγάλο για να μπορέσει, αν θέλει, να το χρησιμοποιεί ακόμα κι όταν το αστεράκι της δε θα είναι πια νεογέννητο.
Έφτιαξα μια αλυσίδα (chain) από 120 πόντους για το φάρδος (τα 'πόδια' της κουβέρτας), και συνέχιζα να "χτίζω" την κουβέρτα προς τα πάνω. Υπολόγισα πού θα ήμουν ευχαριστημένη με το μήκος, έκανα το τελείωμα λίγο πριν εξαντληθεί το έκτο κουβάρι, και να το!

Προσπαθούσα να πλέκω με κάθε δυνατή ευκαιρία. Αφού βάζαμε τον Αστέρη για νυχτερινό ύπνο, καθόμασταν στο μπαλκόνι ώστε να μην τον ενοχλούμε με το φως του σαλονιού (είχε τέτοιο καύσωνα, που αναγκαστήκαμε να αφήνουμε την πόρτα του δωματίου ανοιχτή, μπας και κάνει λιγάκι ρεύμα και πάρει μια ανάσα το παιδάκι...). Ευτυχώς που έχει ποδόσφαιρο κάθε βράδυ και η μικρή τηλεόραση του μπαλκονιού μού παρείχε αξιοπρεπώς τον απαραίτητα σταθερό φωτισμό ώστε να μπορώ να βασιστώ στη μηχανική κίνηση των δαχτύλων μου με το βελονάκι και να προχωράω!
(Ναι, όπως τα βλέπετε είναι. Μόλις πληκτρολόγησα τη φράση "Ευτυχώς έχει ποδόσφαιρο κάθε βράδυ". Κοιτάξτε την καλά, δε θα την ξαναδείτε από μένα. LOL)
Από τα χέρια μου πέρασε κοντά ενάμισι χιλιόμετρο μαλλί. Έπλεξα έξι κουβάρια, το κάθε κουβάρι είναι 240 μέτρα μήκος... You do the math! :-D

Μπορεί να έχει τρυπίτσες σε όλο του το εμβαδόν, όμως καταφέρνει και κρατάει αρκετή ζεστούλα από κάτω! Θα είναι ό,τι πρέπει για το μωρό, και για τις βόλτες που θα κάνουν όταν ξεπεταχτεί λιγάκι, που θα 'χει φθινοπωριάσει.
Είναι ό,τι ομορφότερο έχω φτιάξει ποτέ, και χαίρομαι που θα πάει σε άνθρωπο αγαπημένο που θα το εκτιμήσει πολύ. Στέλλα μου, με το καλό να υποδεχτείς άλλο ένα αστέρι στην οικογένειά σου! Σας αγαπάμε πολύ και μας λείπετε!

by Saigon

Mix Tape (III)

Το πτυσσόμενο ποτηράκι

Με βιδωτό καπάκι, έπιανε ελάχιστο χώρο στην τσάντα και ήταν πολύ της μόδας κάποτε στο δημοτικό. Το δικό μου ήταν με κίτρινη βάση και καπάκι όπως στη φωτογραφία, αλλά οι δακτύλιοι του ποτηριού ήταν διάφανοι και άχρωμοι. Βέβαια πάντα υπήρχε ο κίνδυνος να μην έχουν σφηνώσει καλά μεταξύ τους οι δακτύλιοι και να καταρρεύσουν ενώ το ποτήρι ήταν γεμάτο... χαχαχαχ

Τα δόντια του κροκόδειλου

Παιχνίδι με concept πιο απλό από την 'Εγχείριση' ή το 'Μην ξυπνήσεις το μπαμπά'. Έπρεπε να σπρώξεις με το δάχτυλο τυχαία δόντια στο κάτω σαγόνι του κροκόδειλου, χωρίς να σε δαγκώσει! (βιντεάκι εδώ) Ναι, το είχαμε κι αυτό, γύρω στο 1994, όταν μέναμε στο νησί.

Το πουλί που πίνει νερό

Οι πιο παλιοί θα το θυμούνται οπωσδήποτε... Τι να πούμε τώρα, δεν περιγράφεται. Καλύτερα να σας παραπέμψω σε βίντεο για να το δείτε εν δράσει, αν δεν το ξέρετε ήδη.
(και εδώ η εξήγηση για το πώς λειτουργεί)

Το Etch-A-Sketch

Πω πω πω... Ήταν απίστευτα δύσκολο να ζωγραφίσεις μ' αυτό το πράγμα! Το ένα κουμπί κουνούσε τη γραφίδα κάθετα και το άλλο οριζόντια. Αν έπαιζες και με τα δύο ταυτόχρονα και προσεκτικά, ίσως και να πετύχαινες μια σωστή (και όχι τεθλασμένη) διαγώνια γραμμή. Όλο όμως ήταν μια μονοκοντυλιά! Για να σβήσεις ό,τι είχες ζωγραφίσει, κουνούσες δύνατά το παιχνίδι με τα δύο χερια και καθάριζε η οθόνη.

Τα στυλό με νερό

... και με γόνδολες να επιπλέουν μέσα σ'αυτό. Ή με αυτοκίνητα της Formula 1. Ή με ό,τι τελοσπάντων είχαν να διαφημίσουν ή να τιμήσουν οι κατασκευαστές του στυλό! Κάποτε αυτά τα στυλό ήταν ένα πολύ δημοφιλές σουβενίρ από ευρωπαϊκούς προορισμούς, και φυσικά το απόλυτο χάζεμα για τα παιδιά.

Το μπουφάν Fly

Πριν γεμίσουν οι τάξεις των λυκείων από μαύρα Fly με πορτοκαλί επένδυση,
-- [ωχ! αυτό το σχόλιο σηκώνει πολλή κουβέντα! Θυμάστε που ήταν κλασική φάρσα να φορέσει όλη η τάξη τα Fly μέσα-έξω? Θυμάστε τον Καλλυβάτση με το Fly παραχωμένο μέσα απ' το τζην να λέει "Γιατί έχουν αθηναϊκές πινακίδες"? ROTFL!! Μη δίνετε σημασία, συνεχίζω.] --
ήταν πολύ διαδεδομένο το Fly (και η επένδυσή του) σε άλλες αποχρώσεις. Στο λύκειο ανακάλυψα το κρυμμένο Fly του πατέρα μου από τα '70s και το φόρεσα με πάθος μέχρι που το έλιωσα. Ήταν μπλε σκούρο. Μέσα-έξω.

Ορίστε το βίντεο για το Mix Tape αυτού του μήνα:

Θυμάμαι πως είχα πάει σε κάποιο σπίτι όπου το είχαν, και γελούσα με το πόσο αφύσικα και προχειροφτιαγμένα ήταν όλα, π.χ. πλαστικό και σκληρό κρεβάτι κλπ. Εγώ ως λάτρης των κουκλόσπιτων, έμενα παγερά αδιάφορη μπροστά σ' αυτόν τον παροξυσμό από ροζ! χαχαχα

by Saigon

Mix Tape (I), (II)

Γιατί Etsy!

Πριν αρκετούς μήνες, η αγαπημένη Μ. με μια αναφορά σε ένα από τα υπέροχα Pieces of M. της, με έβαλε σε πειρασμό.

Μπορεί να μην ακολουθώ καθόλου τις τάσεις της μόδας, μου αρέσουν όμως τα ιδιαίτερα πράγματα, μου αρέσει να φρικάρω τη μικρή επαρχιακή πόλη όπου κατοικώ (LOL), και φυσικά περνάω μια ρετρό φάση μιας και πλησιάζω τα πρώτα -άντα (γκουχ-γκουχ).
Ήταν αδύνατο να μείνω ασυγκίνητη από αυτήν την τσάντα:

Γι' αυτό και την αγόρασα!!!

Είναι φτιαγμένη από το σκληρό εξώφυλλο ενός παλιού βιβλίου. Αξιοποιήθηκαν τα δύο εξώφυλλα και η ράχη του βιβλίου ως σκελετός της τσάντας. Το εσωτερικό ντύθηκε με ταιριαστό ύφασμα, οι γαλάζιες χάντρες στα συρμάτινα χερούλια είναι ό,τι πρέπει, και το κούμπωμα είναι ένα ωραίο κουμπί και ένα κομμάτι κορδέλα.

Μέσα βρήκα και μια πλαστικοποιημένη και διπλωμένη σελίδα του βιβλίου, ραμμένη σε τρεις πλευρές ώστε να χρησιμεύσει ως μικρή θήκη για χαρτιά ή κάρτες.

Μου άρεσε τόσο πολύ και έκανε τέτοια αίσθηση το βράδυ που την πρωτοπήρα μαζί μου σε έξοδο, που αποφάσισα να παραγγείλω άλλη μία τσάντα που μου άρεσε ακόμα περισσότερο...

Ω ναι. Τσάντα φτιαγμένη από δύο δίσκους βινυλίου. Πώς και πώς την περίμενα να φτάσει, τρεις μήνες τώρα!!!!

Ένα κομμάτι από τον κάθε δίσκο κόπηκε για να σχηματιστεί η επίπεδη βάση. Μετά οι δύο δίσκοι ενώθηκαν μεταξύ τους με επένδυση και πλαϊνά από ύφασμα.
Ο ένας δίσκος είναι Kenny Rogers και ο άλλος Alabama.

Κουμπί και κορδέλα για το κλείσιμο. Συρμάτινα χερούλια με ξύλινες χάντρες. Τέλειο vintage φινίρισμα!
(οι φωτογραφίες είναι οι διαφημιστικές, και τα περιεχόμενα της τσάντας δεν είναι δικά μου!)

Την πήρα μαζί μου χτες βράδυ που βγήκαμε για ποτό, και άκουγα τα σχόλια θαυμασμού από τα γύρω τραπέζια. Είναι ευρύχωρη και την έχω ήδη λατρέψει! Το μόνο κακό είναι που δε μπορώ να τη βάλω στον ώμο, αφού τα χερούλια είναι αρκετά μικρά.

Και δε θα μπορούσε να λείπει το ασορτί πορτοφόλι, ασφαλώς:

"The Day of the Jackal" του Frederick Forsyth.
[via imdb] / [via wikipedia]

:-)

by Saigon

Υ.Γ.: Το ξέρω, χαθήκαμε. Ο Baygon όμως λείπει φαντάρος εδώ και ένα μήνα, και όσο να 'ναι δεν έχω έμπνευση να γράψω post χωρίς τον κολλητό μου...
Καινούριο Mix Tape προσεχώς, στις 20 του μηνός.