AliceVerissi - Τα ασημένια παπούτσια

Πάει πολύς καιρός από το τελευταίο μας AliceVerissi, και είπαμε να κάνουμε ένα θεματικό που να ταιριάζει με το καλοκαίρι.

Τρία ζευγάρια γυναικεία καλοκαιρινά παπούτσια, όλα ασημί! Και τα ταχυδρομικά έξοδα δικά μας. :-)
Διαδώστε τα posts! Όταν βγαίνει κάτι καινούριο για αλισβερίσι, πάρτε το για να το χαρίσετε κάπου αλλού, πείτε το στους φίλους σας που μπορεί να ενδιαφέρονται, ή κάντε μια αναφορά με link στο blog σας αν είναι δυνατόν! Μη ντρέπεστε, τζάμπα είναι! Τα posts με διαθέσιμα αντικείμενα φέρουν την ετικέτα "πάρε κόσμε".

1. Τα ασημένια σανδάλια => Χαρίστηκαν!

Χαμηλά σανδάλια με λουράκι, νούμερο 38. Φορέθηκαν μία φορά.
* Τα ζήτησε η Ελένη και ελπίζουμε να τα χαρεί η ίδια ή κάποια από τις αδελφές της! *

2. Τα ασημένια τακούνια

Παντόφλες με λεπτό τακουνάκι, νούμερο 38. Φορέθηκαν μία φορά.

3. Οι ασημένιες σαγιονάρες => Χαρίστηκαν!

Σαγιονάρες Inblu, νούμερο 39. Αφόρετες, ολοκαίνουριες.
* Φεύγουν για τη Σοφία! Καλοφόρετες! *

Ξέρω πως δε μπορεί κανείς να διαλέξει παπούτσια χωρίς να τα δοκιμάσει, όμως είναι δωρεάν! Θα είναι χαρά μας να μάθουμε πως βρήκαν καλύτερη τύχη κάπου αλλού, παρά να τα τρώει το σκοτάδι.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αφήσουν σχόλιο εδώ από κάτω (εκεί που λέει "για πες, για πες...") για να ξέρουμε ποιο ζευγάρι θέλουν, και να μας στείλουν e-mail με τα στοιχεία τους για να ετοιμαστούν τα πακετάκια!

by Saigon

Mix Tape (IV)

Ο Αλφ ο Εξωγήινος

Δεν είναι κρίμα που αυτή τη σειρά δεν την ξαναέδειξαν ποτέ? Τη λατρεύαμε!
Γενικώς πολλές από τις σειρές που βλέπαμε παλιότερα, και που άξιζαν, δεν προβλήθηκαν ξανά. Γιατί άραγε? Και γιατί κάθε χρόνο γεμίζουν το πρόγραμμα των καναλιών με επαναλήψεις-σκουπίδια? Πότε επιτέλους θα τους πιάσει κι αυτούς μια ρετρό διάθεση? :-P

Ο τροχός της μόδας

Το έχω ακόμα το "Fashion Wheel". Ήταν η πρώτη φορά που κυκλοφορούσε στην ελληνική αγορά μια ξυλομπογιά για παιδιά με το χρώμα του ανθρώπινου δέρματος. Ως τότε βολευόμασταν με ροζ (που παραήταν ροζ) ή τίποτα. Αυτή ήταν η αγαπημένη μου ξυλομπογιά, και την κράτησα για πάρα πολλά χρόνια έξω από το κουτί της, πάντα στη μολυβοθήκη στο γραφείο μου, για να τη βλέπω.

Το Game Boy

Αγαπημένο μου Game Boy. Μπορεί να μην είχαμε ποτέ δικό μας, πέρασα όμως ατελείωτες ώρες από τη ζωή μου κολλημένη στο Tetris, επιλέγοντας για μουσική υπόκρουση το Type C, το Menuet από τη Γαλλική Σουίτα no.3 σε Σι ελάσσονα του J. S. Bach (έτσι ακούγεται στην κλασική κιθάρα, έτσι ακουγόταν στο Game Boy).

O Φωτεινούλης Αγκαλίτσας

Πολύ θα 'θελα να τον είχα ακόμα. Σίγουρα θα άρεσε και στον Αστέρη!
Ο δικός μου ήταν με γαλάζιο σώμα και σκουφί. Όταν τον έσφιγγα άναβε το μουτράκι του με ένα πολύ γλυκό φως! Αργότερα που χάλασε η λάμπα του την έβγαλα, και η τσέπη χρησίμευσε ως κρυψώνα.

Το "Μάντεψε Ποιος"

Θυμάμαι τη "Μαίρη", με κάτασπρα μακριά μαλλιά και τεράστια σαρκώδη χείλη. Τον "Βασίλη", με ελαφριά φαλακρίτσα και μούσια. Μια καστανή με λουλουδάτο καπέλο. Έναν άλλο, που έμοιαζε απίστευτα με τον Προκόπη Παυλόπουλο (LOL). Πολύ μου λείπει αυτό το παιχνίδι, στην παλιά του έκδοση.

Τα Gummi Bears σε καρτούν

Ξεχάστε αυτή την αηδία (αναγούλα, όνειδος και αποτροπιασμός). Όποιος έβλεπε αυτά τα λαστιχωτά αρκουδάκια στην τηλεόραση κάθε σαββατοκύριακο και τα θυμάται ακόμα, ξέρει τη διαφορά. Κι ας μην ήταν τα αγαπημένα μου. Χίλιες φορές προτιμότερα από τη σημερινή κατάντια των τηλεοπτικών θεαμάτων για παιδιά γενικώς. Άτιμη κενωνία!

Απολαύστε το βίντεο για το Mix Tape Ιουλίου:

Ο "Μαστροχαλαστής"!!! :-)

by Saigon

Mix Tape (I), (II), (III)

On the move

Χαμένος λόγω στρατιωτικής θητείας, επιστρέφω για ένα On the move φωτορεπορτάζ. Μέρος της θητείας είναι φυσικά και οι έξοδοι, όπου μπορείς για λίγες ώρες να γίνεις και πάλι άνθρωπος και να βγεις, να δεις ανθρώπους που δεν είναι ντυμένοι στα χακί, και γενικά να ξεσκάσεις. Μέρος των εξόδων φυσικά είναι και τα λεωφορεία που σε πάνε στην κοντινή πόλη. Μέσα σε ένα τέτοιο λεωφορείο "ήρθε" και με βρήκε το ποστ αυτό. Καθισμένος πίσω απο την καρέκλα του οδηγού, θαμπώθηκα απο τον λιτό διάκοσμο του λεωφορείου. Ακολουθεί φωτορεπορτάζ και ανάλυση.

Στο λεωφορείο λοιπόν, μπροστά στο τζάμι, εκεί δηλαδή που ο οδηγός πρέπει να είναι συγκεντρωμένος για να μας πάει και να μας φέρει με ασφάλεια, βλέπουμε εναν μίνι ζωολογικό κήπο: αρκουδάκια, βατραχάκια, γοριλάκια, κροκοδειλάκια, κουνελάκια, καρδούλες, μια κορώνα (wtf?) και μερικά ζάρια απο ένα τεράστιο τάβλι.

Εδώ επίσης το απλό και λιτό ταμπλό, με highlight τα αστεράκια με στρασάκια πάνω στο μηχάνημα. Προσοχή: τα ζωάκια δεν είναι απλώς κολλημένα στο τζάμι. Σε κάθε κίνηση πάνε και πέρα-δώθε! Εννοείται!

Άλλος ένας δαιμόνιος συνδυασμός του καλόγουστου οδηγού: δύο διαβολάκια, ένα γοριλάκι που κρατάει μια καρδιά, ζάρια με εσωτερικό φωτισμό και μια ελληνική σημαία! Απο τον καθρέφτη βλέπουμε και το "κάλυμμα" του καθίσματος με πετσέτα που απεικονίζει άγρια τίγρη, πετσέτα αγορασμένη πιθανόν απο το παζάρι του Αιγινίου το οποίο και τιμούν η Saigon με τον Woody.

Το όργιο συνεχίζεται πάνω απο το παράθυρο, με ένα λιοντάρι που φαίνεται να κρέμεται απο τα άντερά του, ένα σκυλάκι με ξανθά αυτιά, μπιχλιμπίδια στον καθρέφτη, καρδούλες, ένα αρκουδάκι που πέφτει με αλεξίπτωτο (!) και ένα αρωματικό αυτοκινήτου με την μορφή του Tasmanian Devil πάνω στο σφυράκι απεγκλωβισμού (η αλήθεια είναι οτι αν πάθω ατύχημα στο λεωφορείο, τον χρειάζομαι έναν Ταζ να ηρεμήσω...)

Και κλείνουμε με έναν ρομαντικό τόνο: ένα ευλύγιστο τριαντάφυλλο, αρκουδάκια, μπλουζάκια, μάτι για την βασκανία, εικόνα της Παναγιάς της Σουμελά και γαλανόλευκη φούντα.

Τον αγαπώ τον οδηγό! Μιλάμε για την αποθέωση του γούστου, της πρακτικότητας και της λιτής, δωρικής σχεδόν διακόσμησης! Εύγε! Κάτι τέτοια μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω την θητεία μου (7 μήνες ακόμα!)

by Baygon

14 μηνών

Η ανταπόκρισή σας την προηγούμενη φορά με έπεισε πως σας αρέσουν τα βιντεάκια μας.
Ορίστε ένα ακόμα, λοιπόν, για όσους δεν το είδαν ήδη στο Facebook!

Δυστυχώς παραλείψαμε μερικά golden hits από το ρεπερτόριο του Ιουνίου, αλλά τα περισσότερα σουξέ της εποχής είναι εδώ για να τα απολαύσετε... :-)

by Saigon

Handle(d) with care

Σας είχα μιλήσει τις προάλλες για τη Lucy από το blog Attic24 (δεν το χορταίνω!).

Μία από τις πρόσφατες αναρτήσεις της ήταν σχετικά με το σχέδιο Granny Stripes, που ως τώρα η Lucy χρησιμοποιούσε για να ενώσει μεταξύ τους διάφορα πολύχρωμα Granny Squares σε ολοκληρωμένα εργόχειρα (ριχτάρια, μαξιλαροθήκες, κουβέρτες κλπ.), ή για να φτιάξει επιπλέον σειρές ώστε να σχηματίσει το περίγραμμα / τελείωμα.

Όταν η Lucy αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την τεχνική Granny Stripes για να φτιάξει μια κουβέρτα χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μόνο αυτές τις λωρίδες, το βρήκα καταπληκτική ιδέα! Φυσικά εκείνη διάλεξε να κάνει τις ρίγες με τα πιο λαχταριστά χρώματα που τόσο αγαπά, γύρω από την παλέτα του ουράνιου τόξου. :-)

Εγώ πάλι, είχα άλλο σκοπό...

Η Στέλλα μας, η καλή μας νεράιδα με τους μάρσιπους που μας έχουν κάνει τη ζωή ευκολότερη, είναι έγκυος στο τρίτο της παιδάκι και περιμένει να γεννήσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω εγκαίρως με το βελονάκι ένα λευκό μωρουδιακό κουβερτάκι με Granny Stripes και να της το χαρίσω, για να σκεπάζει το μωρό όταν έχει δροσιά.

Έβαλα τα δυνατά μου να το δουλέψω όσο πιο γρήγορα γινόταν, και τα κατάφερα: ξόδευα ένα ολόκληρο κουβάρι κάθε μέρα! Την έκτη μέρα το καμάρωσα τελειωμένο...
(Μετά ζήτησα από τη γειτόνισσα μια δόση απορρυπαντικό για μωρουδιακά ώστε να το πλύνω στο χέρι πριν το στείλω. Αποδείχτηκε πως καλά έκανα. Ρούφηξε απίστευτο νερό, βάρυνε κι έγινε μολύβι, το άφησα διπλωμένο πάνω σε πετσέτα στην απλώστρα για να μην κρεμάσει και χαλάσει το σχήμα του, το μπαλκόνι έγινε λίμνη από τα νερά που στράγγιζαν, και έκανε τέσσερις μέρες να στεγνώσει. Ευτυχώς που δεν τράβηξε η Στέλλα αυτή την ταλαιπωρία!)

Σκέφτηκα πως θα ήταν πιο πρακτικό να το φτιάξω λιγάκι πιο μεγάλο για να μπορέσει, αν θέλει, να το χρησιμοποιεί ακόμα κι όταν το αστεράκι της δε θα είναι πια νεογέννητο.
Έφτιαξα μια αλυσίδα (chain) από 120 πόντους για το φάρδος (τα 'πόδια' της κουβέρτας), και συνέχιζα να "χτίζω" την κουβέρτα προς τα πάνω. Υπολόγισα πού θα ήμουν ευχαριστημένη με το μήκος, έκανα το τελείωμα λίγο πριν εξαντληθεί το έκτο κουβάρι, και να το!

Προσπαθούσα να πλέκω με κάθε δυνατή ευκαιρία. Αφού βάζαμε τον Αστέρη για νυχτερινό ύπνο, καθόμασταν στο μπαλκόνι ώστε να μην τον ενοχλούμε με το φως του σαλονιού (είχε τέτοιο καύσωνα, που αναγκαστήκαμε να αφήνουμε την πόρτα του δωματίου ανοιχτή, μπας και κάνει λιγάκι ρεύμα και πάρει μια ανάσα το παιδάκι...). Ευτυχώς που έχει ποδόσφαιρο κάθε βράδυ και η μικρή τηλεόραση του μπαλκονιού μού παρείχε αξιοπρεπώς τον απαραίτητα σταθερό φωτισμό ώστε να μπορώ να βασιστώ στη μηχανική κίνηση των δαχτύλων μου με το βελονάκι και να προχωράω!
(Ναι, όπως τα βλέπετε είναι. Μόλις πληκτρολόγησα τη φράση "Ευτυχώς έχει ποδόσφαιρο κάθε βράδυ". Κοιτάξτε την καλά, δε θα την ξαναδείτε από μένα. LOL)
Από τα χέρια μου πέρασε κοντά ενάμισι χιλιόμετρο μαλλί. Έπλεξα έξι κουβάρια, το κάθε κουβάρι είναι 240 μέτρα μήκος... You do the math! :-D

Μπορεί να έχει τρυπίτσες σε όλο του το εμβαδόν, όμως καταφέρνει και κρατάει αρκετή ζεστούλα από κάτω! Θα είναι ό,τι πρέπει για το μωρό, και για τις βόλτες που θα κάνουν όταν ξεπεταχτεί λιγάκι, που θα 'χει φθινοπωριάσει.
Είναι ό,τι ομορφότερο έχω φτιάξει ποτέ, και χαίρομαι που θα πάει σε άνθρωπο αγαπημένο που θα το εκτιμήσει πολύ. Στέλλα μου, με το καλό να υποδεχτείς άλλο ένα αστέρι στην οικογένειά σου! Σας αγαπάμε πολύ και μας λείπετε!

by Saigon

Mix Tape (III)

Το πτυσσόμενο ποτηράκι

Με βιδωτό καπάκι, έπιανε ελάχιστο χώρο στην τσάντα και ήταν πολύ της μόδας κάποτε στο δημοτικό. Το δικό μου ήταν με κίτρινη βάση και καπάκι όπως στη φωτογραφία, αλλά οι δακτύλιοι του ποτηριού ήταν διάφανοι και άχρωμοι. Βέβαια πάντα υπήρχε ο κίνδυνος να μην έχουν σφηνώσει καλά μεταξύ τους οι δακτύλιοι και να καταρρεύσουν ενώ το ποτήρι ήταν γεμάτο... χαχαχαχ

Τα δόντια του κροκόδειλου

Παιχνίδι με concept πιο απλό από την 'Εγχείριση' ή το 'Μην ξυπνήσεις το μπαμπά'. Έπρεπε να σπρώξεις με το δάχτυλο τυχαία δόντια στο κάτω σαγόνι του κροκόδειλου, χωρίς να σε δαγκώσει! (βιντεάκι εδώ) Ναι, το είχαμε κι αυτό, γύρω στο 1994, όταν μέναμε στο νησί.

Το πουλί που πίνει νερό

Οι πιο παλιοί θα το θυμούνται οπωσδήποτε... Τι να πούμε τώρα, δεν περιγράφεται. Καλύτερα να σας παραπέμψω σε βίντεο για να το δείτε εν δράσει, αν δεν το ξέρετε ήδη.
(και εδώ η εξήγηση για το πώς λειτουργεί)

Το Etch-A-Sketch

Πω πω πω... Ήταν απίστευτα δύσκολο να ζωγραφίσεις μ' αυτό το πράγμα! Το ένα κουμπί κουνούσε τη γραφίδα κάθετα και το άλλο οριζόντια. Αν έπαιζες και με τα δύο ταυτόχρονα και προσεκτικά, ίσως και να πετύχαινες μια σωστή (και όχι τεθλασμένη) διαγώνια γραμμή. Όλο όμως ήταν μια μονοκοντυλιά! Για να σβήσεις ό,τι είχες ζωγραφίσει, κουνούσες δύνατά το παιχνίδι με τα δύο χερια και καθάριζε η οθόνη.

Τα στυλό με νερό

... και με γόνδολες να επιπλέουν μέσα σ'αυτό. Ή με αυτοκίνητα της Formula 1. Ή με ό,τι τελοσπάντων είχαν να διαφημίσουν ή να τιμήσουν οι κατασκευαστές του στυλό! Κάποτε αυτά τα στυλό ήταν ένα πολύ δημοφιλές σουβενίρ από ευρωπαϊκούς προορισμούς, και φυσικά το απόλυτο χάζεμα για τα παιδιά.

Το μπουφάν Fly

Πριν γεμίσουν οι τάξεις των λυκείων από μαύρα Fly με πορτοκαλί επένδυση,
-- [ωχ! αυτό το σχόλιο σηκώνει πολλή κουβέντα! Θυμάστε που ήταν κλασική φάρσα να φορέσει όλη η τάξη τα Fly μέσα-έξω? Θυμάστε τον Καλλυβάτση με το Fly παραχωμένο μέσα απ' το τζην να λέει "Γιατί έχουν αθηναϊκές πινακίδες"? ROTFL!! Μη δίνετε σημασία, συνεχίζω.] --
ήταν πολύ διαδεδομένο το Fly (και η επένδυσή του) σε άλλες αποχρώσεις. Στο λύκειο ανακάλυψα το κρυμμένο Fly του πατέρα μου από τα '70s και το φόρεσα με πάθος μέχρι που το έλιωσα. Ήταν μπλε σκούρο. Μέσα-έξω.

Ορίστε το βίντεο για το Mix Tape αυτού του μήνα:

Θυμάμαι πως είχα πάει σε κάποιο σπίτι όπου το είχαν, και γελούσα με το πόσο αφύσικα και προχειροφτιαγμένα ήταν όλα, π.χ. πλαστικό και σκληρό κρεβάτι κλπ. Εγώ ως λάτρης των κουκλόσπιτων, έμενα παγερά αδιάφορη μπροστά σ' αυτόν τον παροξυσμό από ροζ! χαχαχα

by Saigon

Mix Tape (I), (II)

Γιατί Etsy!

Πριν αρκετούς μήνες, η αγαπημένη Μ. με μια αναφορά σε ένα από τα υπέροχα Pieces of M. της, με έβαλε σε πειρασμό.

Μπορεί να μην ακολουθώ καθόλου τις τάσεις της μόδας, μου αρέσουν όμως τα ιδιαίτερα πράγματα, μου αρέσει να φρικάρω τη μικρή επαρχιακή πόλη όπου κατοικώ (LOL), και φυσικά περνάω μια ρετρό φάση μιας και πλησιάζω τα πρώτα -άντα (γκουχ-γκουχ).
Ήταν αδύνατο να μείνω ασυγκίνητη από αυτήν την τσάντα:

Γι' αυτό και την αγόρασα!!!

Είναι φτιαγμένη από το σκληρό εξώφυλλο ενός παλιού βιβλίου. Αξιοποιήθηκαν τα δύο εξώφυλλα και η ράχη του βιβλίου ως σκελετός της τσάντας. Το εσωτερικό ντύθηκε με ταιριαστό ύφασμα, οι γαλάζιες χάντρες στα συρμάτινα χερούλια είναι ό,τι πρέπει, και το κούμπωμα είναι ένα ωραίο κουμπί και ένα κομμάτι κορδέλα.

Μέσα βρήκα και μια πλαστικοποιημένη και διπλωμένη σελίδα του βιβλίου, ραμμένη σε τρεις πλευρές ώστε να χρησιμεύσει ως μικρή θήκη για χαρτιά ή κάρτες.

Μου άρεσε τόσο πολύ και έκανε τέτοια αίσθηση το βράδυ που την πρωτοπήρα μαζί μου σε έξοδο, που αποφάσισα να παραγγείλω άλλη μία τσάντα που μου άρεσε ακόμα περισσότερο...

Ω ναι. Τσάντα φτιαγμένη από δύο δίσκους βινυλίου. Πώς και πώς την περίμενα να φτάσει, τρεις μήνες τώρα!!!!

Ένα κομμάτι από τον κάθε δίσκο κόπηκε για να σχηματιστεί η επίπεδη βάση. Μετά οι δύο δίσκοι ενώθηκαν μεταξύ τους με επένδυση και πλαϊνά από ύφασμα.
Ο ένας δίσκος είναι Kenny Rogers και ο άλλος Alabama.

Κουμπί και κορδέλα για το κλείσιμο. Συρμάτινα χερούλια με ξύλινες χάντρες. Τέλειο vintage φινίρισμα!
(οι φωτογραφίες είναι οι διαφημιστικές, και τα περιεχόμενα της τσάντας δεν είναι δικά μου!)

Την πήρα μαζί μου χτες βράδυ που βγήκαμε για ποτό, και άκουγα τα σχόλια θαυμασμού από τα γύρω τραπέζια. Είναι ευρύχωρη και την έχω ήδη λατρέψει! Το μόνο κακό είναι που δε μπορώ να τη βάλω στον ώμο, αφού τα χερούλια είναι αρκετά μικρά.

Και δε θα μπορούσε να λείπει το ασορτί πορτοφόλι, ασφαλώς:

"The Day of the Jackal" του Frederick Forsyth.
[via imdb] / [via wikipedia]

:-)

by Saigon

Υ.Γ.: Το ξέρω, χαθήκαμε. Ο Baygon όμως λείπει φαντάρος εδώ και ένα μήνα, και όσο να 'ναι δεν έχω έμπνευση να γράψω post χωρίς τον κολλητό μου...
Καινούριο Mix Tape προσεχώς, στις 20 του μηνός.