Δουλειά να μη σου λείπει

Σύμφωνοι, ο ελεύθερος χρόνος μου είναι γενικά περιορισμένος από τότε που ήρθε στη ζωή μας το Αστεράκι. Ωστόσο, δεν είμαι από τις γυναίκες που ξαφνικά εγκατέλειψαν όλα τους τα ενδιαφέροντα μόλις έγιναν μαμάδες. Εξακολουθώ να βλέπω ταινίες, να ακούω μουσική, να διαβάζω, να πειραματίζομαι στην κουζίνα με φαγητά και γλυκά. Απλώς όλα συμβαίνουν πιο αραιά από πριν. Και, σημειωτέον, ξανάρχισα να δουλεύω με κανονικό ωράριο πριν καν σαραντίσω. Στο σπίτι βέβαια, αλλά το ωράριο είναι ωράριο.

Τελευταία, σα να μην έφταναν όλες μου οι υποχρεώσεις, προσέθεσα άλλη μία απασχόληση στη ζωή μου: το πλέξιμο. Ειρήσθω εν παρόδω, στο δημοτικό είχα διδαχθεί να κεντάω, μάλιστα είχα ξεκινήσει έναν αρκετά δύσκολο καμβά με σταυροβελονιά, αλλά το παράτησα περίπου στα 3/4 όταν πήγα γυμνάσιο. Το μόνο που ήξερα από πλέξιμο ήταν η "ανάποδη" που μου φαινόταν εύκολη, και μια άγαρμπη "καλή". Ούτε να "ρίχνω" πόντους για να ξεκινήσω το δικό μου πλεκτό, ούτε να το τελειώσω, τίποτα.
Όταν μπήκε επισήμως το φθινόπωρο και ψιλοπιάσανε οι πρώτες ψύχρες, διαπίστωσα πως δεν είχαμε κανένα κασκολάκι για τον Αστέρη. Σκέφτηκα λοιπόν πως δεν υπήρχε καλύτερη προοπτική από το να πλέξω εγώ η ίδια το πρώτο του κασκόλ! Έψαξα στο internet και βρήκα οδηγίες και τεχνικές, προτάσεις και σχέδια. Και ξεκίνησα. Μου άρεσε απίστευτα να βλέπω το πλεκτό να εξελίσσεται και να είμαι περήφανη που τα καταφέρνω μόνη μου!

Διάλεξα ένα υπέροχο μαλακό και λεπτό νήμα, σε γαλάζιο. Έριξα (CO, Cast On) 31 πόντους και άρχισα να πλέκω stockinette, δηλαδή όλους τους πόντους με καλή (k, knit) από τη μία μεριά, και με ανάποδη (p, purl) από την άλλη. Αυτή η πλέξη κάνει τα πλαϊνά του πλεκτού να τυλίγονται το ένα προς το άλλο, και κατέληξα με έναν σωλήνα ενός μέτρου. Δεν ήταν αποτυχία! Κάθε άλλο! Το έκανα επίτηδες. Σ' αυτή τη φάση το λαιμουδάκι του Αστέρη είναι σχεδόν ανύπαρκτο, και δεν ήθελα να βρεθώ με μια άκαμπτη (κατά πλάτος) λωρίδα που θα στεκόταν άχαρα γύρω από το στόμα του. Το τυλιχτό κασκόλ που τελικά έπλεξα, είναι πιο μαλακό και ταιριάζει καλύτερα στο λαιμό του.
Επειδή λοιπόν έφτιαξα το σώμα του κασκόλ σκέτο και απλό, χωρίς σχέδια, αποφάσισα πως έπρεπε να υπάρχει μια χαριτωμενιά στα κρόσια. Να μην είναι σκέτες κλωστές. Γι' αυτό και τα έπλεξα! Το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό, έγιναν σαν δαχτυλάκια που αγκαλιάζουν τρυφερά το παιδί για να το κρατήσουν ζεστό. Χώρια που ήταν εξαιρετική εξάσκηση για μένα, εφόσον έπρεπε να ρίχνω και να κλείνω (BO, Bind Off) πόντους συνεχώς, σχηματίζοντας τα κρόσια. Η πλέξη για τα κρόσια ήταν garter, δηλαδή όλους τους πόντους με καλή και στις δύο μεριές.
Στο τέλος έραψα τα κρόσια στα δύο τελειώματα του κασκόλ, και... δείτε τις φωτογραφίες:

Πώς σας φαίνεται? :-)

by Saigon