Barcelona - Day 2

[Δείξτε κατανόηση, ακολουθεί φωτογραφικό σεντόνι.]

Ημέρα δεύτερη. Νωρίς το πρωί στο Ισπανικό Χωριό.

Το Poble Espanyol είναι μια μικρογραφία ολόκληρης της Ισπανίας. Ή μάλλον... σχεδόν ολόκληρης. Να σας τα πω με λεπτομέρειες.
Για τη Διεθνή Έκθεση του 1929 (που λέγαμε κι εδώ), μεταξύ άλλων, σκέφτηκαν πόσο χαριτωμένο θα ήταν να δημιουργήσουν ένα συμπυκνωμένο μουσείο σαν μια μικρή πολιτεία, όπου θα συγκεντρώνονταν αρχιτεκτονικά δείγματα από όλες τις γωνιές της Ισπανίας. Η Ισπανία (για να δω αν με προσέχατε) αποτελείται από 17 αυτόνομες επαρχίες (υπάρχουν και δύο ισπανικές πόλεις σε Μαροκινό έδαφος, οι οποίες είναι μεν αυτόνομες περιοχές, αλλά δεν είναι επίσημες επαρχίες). Οι 15 από τις επαρχίες αυτές βρίσκονται στην Ιβηρική χερσόνησο, η 16η είναι οι Βαλεαρίδες Νήσοι και η 17η τα Κανάρια Νησιά. Ταξίδεψαν λοιπόν οι απεσταλμένοι στις 15 ηπειρωτικές επαρχίες και πήραν ιδέες από χαρακτηριστικά κτίρια ώστε να φτιάξουν ακριβή αντίγραφα των προσόψεών τους στο Ισπανικό Χωριό. Το Χωριό χτιζόταν και μεγάλωνε και γινόταν πολύ πετυχημένο, όμως εξαντλήθηκαν οι πόροι και δεν υπήρχαν άλλα χρήματα για εισιτήρια ώστε να επισκεφθούν τις 2 μακρινές επαρχίες. Κι έτσι σταμάτησαν εκεί. :-)

Ενώ το Χωριό επρόκειτο να "ξηλωθεί" με το τέλος της Έκθεσης, είχε καταφέρει να γίνει τόσο δημοφιλές, που τελικά έμεινε. Τώρα είναι ένα γραφικό, χαριτωμένο και τουριστικό μέρος γεμάτο μαγαζάκια με αναμνηστικά, εργαστήρια φυσητού γυαλιού και πανοπλίας, και ένα μικροσκοπικό παράρτημα του Μουσείου Picasso.

Δείτε τον Woody στραβωμένο λίγο πριν φύγουμε, γιατί είχε μια υποψία πως αγόρασα μαγνητάκια και βεντάλιες. (χαχαχαχαχα)

Βόλτα στη Γοτθική Συνοικία:

Ο καθεδρικός ναός της Αγίας Ευλαλίας

Μετά πήγαμε στο Ενυδρείο... Λατρεύω τα ενυδρεία. Η πρώτη μου επίσκεψη σε ενυδρείο ήταν τον Απρίλιο του '98 στη Ρόδο (κλασικός προορισμός πενταήμερης για σχολεία της βόρειας Ελλάδας), και τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς είχα την τύχη να μπω στο ενυδρείο του Λονδίνου. Φυσικά, έπαθα την πλάκα μου εκεί. Τι δέος μπροστά σ' αυτά τα πλάσματα του βυθού, ειδικά όταν υπάρχει μεγάλη δεξαμενή με καρχαρίες! Νιώθω τόσο ασήμαντη.
Το Aquarium της Βαρκελώνης είναι υπέροχο, με αμέτρητα είδη θαλάσσιων ειδών. Επιτρέπονταν οι φωτογραφίες αποκλειστικά χωρίς φλας, κι έτσι δεν έχω να σας δείξω τίποτα αξιόλογο (ίσως αργότερα, αν ο Digital Awareness μού επιτρέψει να ανεβάσω μερικές που έβγαλε ο ίδιος εκεί). Θα πω όμως ότι περάσαμε καταπληκτικά χαζεύοντας όοοοοοοοολες τις δεξαμενές, και η αγαπημένη μας στιγμή ήταν ο κυλιόμενος διάδρομος/τούνελ στην τεράστια αίθουσα με τα καρχαριοειδή και τα σαλάχια.

Μας άρεσε τόσο πολύ το Ενυδρείο, που καθυστερήσαμε - ΟΚ, το παραδέχομαι, καθυστερήσαμε στο giftshop γιατί είχα κολλήσει στο σταντ με τις καρτ-ποστάλ και δε μπορούσα να αποφασίσω ποιες να πάρω και ποιες να αποχωριστώ, από την αρμαθιά που είχα βουτήξει και που με το ζόρι προσπαθούσε ο Woody να μου αποσπάσει από το χέρι. Ως αποτέλεσμα της καθυστέρησής μας, χάσαμε το πούλμαν που μας περίμενε απ' έξω για να μας πάει ως την Πλατεία Καταλονίας (Plaça Catalunya), όπου και θα είχαμε το απόγευμα ελεύθερο για να περιπλανηθούμε στον πεζόδρομο και την αγορά του κέντρου. Δεν αγχωθήκαμε βέβαια, αφού ξέραμε πως είχαμε ραντεβού αργότερα μπροστά στο Hard Rock Café στην Πλατεία.
Αυτό μας έδωσε την εξαιρετική ευκαιρία να μείνουμε για λίγο εκτός γκρουπ και να κάνουμε βόλτα μόνοι μας, περπατώντας το παλιό λιμάνι (Port Vell) από το Ενυδρείο ως το άγαλμα του Κολόμβου στο τέλος της Rambla.

To "Κεφάλι της Βαρκελώνης"

"La Gamba". Η ξεναγός μας την αποκάλεσε "χαρωπή καραβιδούλα". LOL
Είναι ένα γλυπτό 7 μέτρων που κάποτε στόλιζε την οροφή του εστιατορίου "Gambrinus", τη διακόσμηση του οποίου είχαν αναλάβει οι Javier Mariscal και Fernando Arribas. Όταν το εστιατόριο κατεδαφίστηκε, μόνο η καραβίδα διασώθηκε και τοποθετήθηκε στο λιμάνι της Βαρκελώνης, και με τον καιρό έγινε άλλο ένα από τα σύμβολα της πόλης.

Ποδαράκια κατάκοπα κι ευτυχισμένα, στο Port Vell της Βαρκελώνης. Ακόμα δεν το πιστεύω πως ήμασταν εκεί!

H Rambla (=πεζόδρομος) είναι από τα πιο γνωστά μέρη στη Βαρκελώνη. Ράμπλες υπάρχουν πολλές, αλλά La Rambla είναι μόνο μία. Πάντα γεμάτη κόσμο και δραστηριότητες και ήχους και χρώματα και street artists, η Ράμπλα είναι 1.200 μέτρα τουριστικού πεζόδρομου, περιστοιχισμένου από μουσεία και κτίρια και ερεθίσματα.

Μου άρεσε τόσο πολύ αυτή η εικόνα, που πάτησα το κουμπί βιαστικά για να προλάβω πριν ανοίξει τα μάτια του και με δει. Είμαι πολύ περήφανη γι' αυτή τη φωτογραφία... Την ενέκρινε και ο Baygon! :-)

Λήψεις της Casa Bruno Cuadros. Πώς να μην τη λατρέψει κανείς.

Βράδυ για μπύρες με την παρέα στο "5th Avenue", ένα καταπληκτικό μπαράκι διακοσμημένο με στοιχεία της αμερικανικής ποπ κουλτούρας - juke box, πινακίδες αυτοκινήτων, ρετρό διαφημίσεις, αφίσες και φωτογραφίες από ταινίες, κιθάρες, ένα πραγματικό traffic light αναμμένο μονίμως κόκκινο, και πολύ καλή μουσική. Μασκότ του καταστήματος ο αεικίνητος David, ο άνθρωπος για όλα τα πόστα (υποδοχή, μπάρμαν, σέρβις, DJ, υποπτευόμαστε πως κάπως κατάφερνε να είναι ταυτόχρονα και στην κουζίνα για να τηγανίζει onion rings), πάντα κεφάτος, μια αξιαγάπητη φιγούρα βγαλμένη από κινούμενα σχέδια.

Μήπως το παράκανα και σας κούρασα? Θα προσπαθήσω να μην φορτώσω τις επόμενες αναρτήσεις τόσο πολύ.
:-)

by Saigon