Εμπειρίες λέμε!

Τον τελευταίο καιρό είχα την "τύχη" να είμαι σε διάαααφορα χωριά εδώ γύρω στην Σαϊμπάι, για δουλειά φυσικά, και όλες αυτές τις μέρες είχα την σπάνια ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους του χωριού, του βουνού, του λόγγου και της υπαίθρου. Έπαθα αυτό που λένε πολιτισμικό σοκ ή 'νταμπλάς' σύμφωνα με την ορολογία που είχα την χαρά να ακούω αυτές τις μέρες. Μπορεί να είδα αγρότες να πηγαίνουνε στα χωράφια με μηχανές εντούρο, να άκουσα τα κινητά τους να χτυπάνε με το Κόπα Καμπάνα ως ringtone αλλά όοοοοχι, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήρθε σήμερα, τελευταία μέρα της περιήγησης: η όλη εργασία γίνεται στο Κτίριο. Τι είναι το Κτίριο; είναι ένα... κτίριο (γουάου!) που είναι πολυχρηστικό: ιατρείο, αποθήκη χριστουγεννιάτικων στολιδιών της κοινότητας, βιβλιοθήκη, γραφείο του προέδρου της κοινότητας, του ανταποκριτή του ΟΓΑ, και στέγη για διάφορες άλλες ασχολίες οι οποίες είναι διαθέσιμες μόνο ορισμένες μέρες του μήνα. Ο γιατρός λοιπόν, έρχεται κάθε Τετάρτη. Σήμερα όμως, Παρασκευή, ήμασταν εμείς εκεί για δουλειά από νωρίς το πρωί. Μεταξύ 234ου και 235ου χασμουρητού λοιπόν σκάει μύτη μια γιαγιά. Όχι μια απλή γιαγιά όμως, όοοοοχι, θα εξηγήσω τι εννοώ. Έρχεται λοιπόν η γιαγιά, δεν-ξέρω-κι-εγώ πόσων χρόνων (ούτε αυτή ξέρει) με στυλιστική πρόταση του χωριού (δεν θα αναλύσω, ανατρίχιασα ήδη) και φτάνει στο Κτίριο. Έξω από το κτίριο είναι συνάδελφος για τσιγάρο, ντόπιος από το χωριό και χαιρετάει την γιαγιά. Η γιαγιά τον αντιχαιρετά και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
- Καλημέρα γιαγιά.
- Καλημέρα Θάνο, είναι μέσα ο γιατρός;
- Καλά ρε γιαγιά, τι μέρα έχουμε σήμερα;
- Τετάρτη.
- Όχι ρε γιαγιά, Παρασκευή σήμερα (είπε ο αθώος χωρις να περιμένει την απάντηση...)
- Άκου να δεις, εγώ σήμερα έκανα πατάτες στον φούρνο, Τετάρτη είναι!
- ...
Σε αυτό το σημείο είχα λιώσει στο γέλιο και δεν ξέρω τι ακολούθησε σ' αυτή την σπάνιας ομορφιάς συζήτηση, την γεμάτη γλαφυρά επιχειρήματα και πληθώρα λογικής! Αλλά και τι να απαντήσεις σε αυτή την περίπτωση; οέο;;;;

Είπα κι εγώ λοιπόν να γυρίσω σπίτι και να χαλαρώσω. Και μπήκα YouTube. Και είδα αυτό. Γιούχου.



by Baygon